مقاله تعیین شیوع تنگی متائوس و عوارض آن بر كلیه ها و مجاری ادراری در شیرخوران و كودكان

توضیحات

  مقاله تعیین شیوع تنگی متائوس و عوارض آن بر كلیه ها و مجاری ادراری در شیرخوران و كودكان دارای 93 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تعیین شیوع تنگی متائوس و عوارض آن بر كلیه ها و مجاری ادراری در شیرخوران و كودكان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تعیین شیوع تنگی متائوس و عوارض آن بر كلیه ها و مجاری ادراری در شیرخوران و كودكان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تعیین شیوع تنگی متائوس و عوارض آن بر كلیه ها و مجاری ادراری در شیرخوران و كودكان :

پیش گفتار
با وجود پیشرفت روزافزون علم پزشكی خصوصاً در رشته اورولوژی ، با این حال برخی اوقات بیماران با تنگی مئاتوس دچار مشكلات عدیده ای می شوند. این معضل بظاهر ساده كه عمدتاً گریبانگیر شیرخواران و كودكان می باشد متأسفانه اغلب اوقات بعلت بی توجهی و عدم آگاهی پزشك معالج از نظر دور می ماند و بیمار مدت ها بعد با عوارض بیماری مراجعه می كند.
در این پایان نامه به بررسی 35 مورد تنگی مئاتوس در كودكان و شیرخواران پرداخته شده است. توضیحات اجمالی در مورد نحوه برخورد با این بیماران ، علائم ، روشهای تشخیصی ، عوارض و شیوه های درمانی از جمله نكات مهمی است كه در این مجموعه آورده شده است.

مقدمه
انسداد و استاز بدلیل اثر آسیب رسان آنها بر عملكرد كلیه جزء مهمترین اختلالات اورولوژیك می باشند . این دو عارضه در نهایت منجر به هیدرونفروز می شوند كه نوع خاصی از آتروفی كلیه است و می تواند سبب نارسایی كلیه یا در صورت یكطرفه بودن تخریب كامل عضو شود . بعلاوه انسداد منجر به عفونت می شود كه این نیز آسیب بیشتری به ارگان درگیر وارد می آورد . انسداد را می توان برحسب علت ( مادرزادی ـ اكتسابی ) مدت ( حاد ـ مزمن ) درجه ( نسبی ـ كامل ) و سطح ( دستگاه ادراری فوقانی یا تحتانی ) طبقه بندی كرد ناهنجاریهای مادرزادی كه در دستگاه ارداری بیش از هر عضو دیگر رخ می دهد عموماً انسدادی هستند . در بزرگسالان انواع بسیاری از انسداد اكتسابی می تواند رخ دهد . یكی از محل های شایع باریك شدن عبارت است از مه آی خارجی در پسرها . این عارضه می تواند بطور شایع بصورت اكتسابی نیز رخ دهد .

آناتومی پیشابراه
مجرای پیشابراه مرد بصورت كانالی برای دو سیستم ادراری و ژنیتال عمل می كند . این مجرا از سوراخ داخلی در مثانه شروع شده و تا مه آی خارجی در انتهای آلت تناسلی ادامه دارد . طول مجرا در حدود cm 20 ـ 18 می باشد به جز در مواقع عبور ادرار و منی از داخل مجرا كانال پیشابراه روی هم خوابیده و بصورت یك شكاف می باشد . بطور كلی مجرای پیشابراه را به دو قسمت قدامی و خلفی تقسیم می كنند ولی در كتب مرجع اورولوژی پیشابراه به سه قسمت پروستاییك ، غشایی و غاری ( پندولوس ) تقسیم می گردد .

پیشابراه پروستاتیك
پیشابراه در طول غدد پروستات عبور می كند و توسط سطح قدامی آن پوشیده شده است . پیشابراه پروستاتیك با اپی تلیوم ترانزیشنال پوشیده شده است كه ممكن است تا مجرای پروستات ادامه داشته باشد .
اوروتلیوم ( بافت پوششی یورترا ) توسط یك لایه طولی داخلی و یك لایه حلقوی خارجی از عضلات صاف پوشیده شده است .
یك ستیغ پیشابراهی (urethral crest) در قسمت خلفی خط وسط غدد پروستات بطرف داخل بر جسته شده است كه در طول یورترای پروستاتیك ادامه دارد و در محل اسفنكر داخلی ناپدید می شود .

در دو طرف این ستیغ (crest) یك شیار تشكیل شده است. (Prostatic Sinus)كه جهت درناژ عناصر غددی می باشد . از قسمت وسط این ستیغ پیشابراه با زوایه قدامی تقریباً ْ35 شروع می شود اما زوایه آن می تواند بین صفر تا ْ90 تغییر كند . این زاویه یورترای پروستاتیك را به دو قمست پروگزیمال ( پره پروستاتیك ) و دیستال
( پروستاتیك ) تقسیم می كند كه از نظر عملكرد و آناتومی متفاوت می باشند .
پیشابراه پره پروستاتیك : (pre prostatic urethra)

این قسمت دارای یك مجرای ستاره ای شكل است و حدود 5/1 ـ 1 سانتی متر طول دارد . بطور عمودی از گردن مثانه خارج شده و تا سطح فوقانی غده پروستات ادامه دارد. پیشابراه پره پروستاتیك و گردن مثانه توسط باندهای عضلانی صاف احاطه شده است كه این رشته های عضلانی تشكیل یك حلقه واضح را داده اند . باندهای عضلانی این قسمت از مجرا كه اسفنكتر داخلی را تشكیل می دهند بوسیله بافت همبندی كه حاوی تعداد زیادی رشته های الاستیك هستند از یكدیگر جدا می شوند . برخلاف عضلات صاف مثانه ، رشته های عضلانی صافی كه قسمت پروگزیمال مجرا را احاطه كرده اند تقریباً بطور كامل عاری از رشته های عصبی پاراسمپاتیك كلینرزیك هستند و تنها بوسیله تعداد زیادی اعصاب سمپاتیك نان آدرنرژیك عصب دهی می شوند . انقباض اسفنكتر داخلی از برگشت مایع انزال از پروگزیمال بداخل مثانه جلوگیری می كند .

پیشابراه پروستاتیك : (prostatic urethra)
مجرای پروستاتیك كه تقریباً 4 ـ 3 سانتی متر طول دارد عریض ترین و قابل انبساط ترین قسمت از پیشابراه است . این بخش داخل غده پروستات قرار داشته و به سطح قدامی غده نزدیكتر می باشد . مجرای پروستاتیك از انتهای پیشابراه پره پروستاتیك شروع و كل طول غده پروستات از قاعده تا راس آن را طی می كند . در بخش اعظمی از دیواره خلفی آن یك برجستگی میانی وجود دارد كه ستیغ پیشابراه نامیده می شود . این امر باعث آن شده است كه در برش عرضی مجرا هلالی شكل به نظر برسد . در هر طرف این ستیغ فرورفتگی وجود دارد كه سینوس پروستاتیك نامیده می شود . كف هر كدام از این فرورفتگی های بوسیله مجرای غده پروستات سوراخ شده است . ستیغ پیشابراه در نیمه ارتفاع خود تبدیل به یك برجستگی دیگری می شود كه
collculus seminalis نام دارد.

در قله این برجستگی منفذ شكاف مانند اوریكول پروستات قرار دارد . بر روی هر دو طرف یا درست در میان این منفذ دو سوراخ كوچك تر قرار دارند كه مربوط به مجاری انزالی می باشند . اوریكول پروستات یك بن بستی است كه حدوداً 6 میلی متر طول داشته و در ضخامت پروستات ، در خلف لوب میانی آن واقع شده است و جهت آن بطرف بالا و عقب می باشد . دیواره های اوریكول از بافت فیبرو ، رشته های عضلانی و غشاء مخاطی تشكیل شده است . چون لایه اخیر دارای تعداد زیادی غدد كوچك است به نظر می رسد كه در اثر پیشرفت و تكامل مجرای پارامزونفریك یا سینوس اوروژنیتال ساختمانی شبیه واژن پیدا كرده است . بنابراین گاهی اوریكول پروستات را بنام vagina Masulina می نامند ولی چون منظره آن بیشتر شبیه رحم است به همین دلیل به آن واژه اوریكول اطلاق می گردد .

در انتها باید متذكر شد كه مجرای پیشابراه پروستاتیك دارای یك لایه خارجی از رشته های عضلانی مخطط حلقوی است كه در امتداد رشته های عضلانی پیشابراه غشائی قرار گرفته است و ایجاد یك برجستگی از عضلات مخطط را می كند كه اسفنكتر خارجی را شكل می دهد .

پیشابراه غشایی
پیشابراه غشایی در طول مسیر خود از آپكس پروستات تا غشاء پرینئال به طور متوسط 5/2 ـ 2 سانتی متر می باشد ( 5 ـ 2/1 ) سانتی متر . این قسمت توسط اسفنكتر خارجی پیشابراه به طور ناكامل و بصورت یك صفحه مسطح عضلانی ساندویچ شكل بین دو لایه فاسیایی قرار گرفته است . این قسمت كوتاهترین و باریكترین بخش مجرا می باشد . در ضمن این قسمت قابلیت اتساع كمتری دارد .

پیشابراه غشایی با یك انحنای ملایم از غده پروستات خارج گردیده و وارد بولب آلت می شود . مجرا در هنگام عبور از میان غشاء پرینئال در 5/2 سانتی متری از ناحیه خلفی تحتانی سمفیز پوبیس قرار می گیرد . بخش خلفی بولب آلت بر روی سطح تحتانی غشاء پرینه آل قرار داشته اما بخش قدامی آن تقریباً از غشاء پرینه آل جدا می باشد . بنابراین دیواره پیشابراه در قسمت قدام با غشاء پرینه آل ارتباط دارد و نه با بولب آلت . این قسمت از دیواره قدامی پیشابراه به عنوان بخش غشایی اطلاق می شود . طول مجرا در قسمت قدام 2 سانتی متر می باشد در حالیكه در قسمت خلفی 2/1 سانتی متر طول دارد. دیواره پیشابراه غشایی دارای یك پوشش عضلانی است كه بوسیله لایه باریكی از بافت همبند فیبروالاستیك از لایه اپی تلیال جدا شده است . این پوشش عضلانی شامل باندهای نسبتاً نازكی از عضلات صاف است كه در امتداد عضلات مجرای پروستاتیك و برجستگی خارجی لایه عضلات حلقوی مخططی كه اسفنكتر خارجی را تشكیل می دهد قرار می گیرد .

فیبرهای عضلات اسكلتی كه اسفنكتر خارجی را شكل می دهد در برش عرضی قطری در حدود 20 ـ 5 میكرومتر دارد . این رشته های عضلانی از نظر فیزیولوژیكی از نوع آهسته می باشند . برخلاف ماهیچه های كف لگنی كه مخلوطی از عضلات آهسته و سریع با قطر زیاد می باشد . اسفنكتر خارجی عاری از دوك های عضلانی است كه بوسیله اعصاب احشایی لگنی عصب دهی می شود . فیبرهای عضلانی اسفنكتر خارجی قادرند كه با ایجاد یك انقباض مداوم در فواصل زمانی نسبتاً بلند منجر به بستن پیشابراه و كنترل ادراری می شوند .

پیشابراه اسفنجی :
این بخش در ضخامت بافت اسفنجی آلت قرار داشته و طول آن حدود 15 سانتی متر است . این بخش از انحنای پیشابراه غشایی شروع شده و به موازات كناره تحتانی سمفیز پوبیس طی مسیر كرده و از این جا به بعد تغییر جهت داده و بطرف پائین می رود تا به انتهای آلت برسد . این بخش از پیشابراه باریك بوده با یك قطر ثابت حدود 6 میلی متر . این بخش در دو قسمت تقسیم می شود یكی در ابتدا بنام Intra bulbar fossa و دیگری سر آلت كه Navicular fossa را می سازد .
فضای Intrabulbar fossa تنها بر روی كف و دیواره های مجرا اثر می گذارد و هیچ گونه تأثیری بر روی سقف آن ندارد . غدد بولبو یورترال در بخش اسفنجی مجرا و در حدود 5/2 سانتی متر زیر غشاء پرینئال باز می شوند .

بافت شناسی پیشابراه
لایه اپی تلیوم پیشابراه پروستاتیك از نوع ترانزیشنال است كه در امتداد لایه ترانزیشنال مثانه قرار گرفته است و بوسیله بافت همبند كوریون پشتیبانی می شود . در پشت آن عضلات صاف طولی در داخل و حلقوی در خارج قرار دارند .

لایه اپی تلیوم پیشابراه غشایی بطور عمده از نوع مطبق كاذب و استوانه ای همراه با مناطقی از نوع مطبق و سنگفرشی است كه بوسیله بافت همبند كوریون پشتیبانی می شود . در پشت آن دو لایه از عضلات صاف دیده می شود . لایه داخلی طولی و لایه خارجی شامل رشته های حلقوی می باشد . عدد لیتر (littre’s glands) غدد موكوسی هستند كه در امتداد تمام طول مجرا یافت می شوند ولی در بخش پاندولی فراوانترند اپی تلیوم پیشابراه اسفنجی نیز مطبق كاذب است كه از بین سلولهای پوششی آن سلولهای ترشح كننده موكوسی قرار دارند. در لایه مخاطی پیشابراه ناحیه آلت فرورفتگی های زیادی وجود دارد كه به شاخه های عمقی مجرای غدد موكوسی راه پیدا می كند . در قسمت انتهایی اپی تلیوم پیشابراه آلتی تبدیل به مطبق سنگفرشی می‌شود . این اپی تلیوم فضای ناویكولار را نیز پوشانده است كه در مئای خارجی تبدیل به اپی تلیوم شاخی می شود .

جنین شناسی پیشابراه
در طی هفته چهارم تا هفتم جنینی تكامل دیواره اوروكتال (urorectal septum) كلواك را به دو قسمت كانال آپوركتال (Aporectal canal) و سینوس ادراری تناسلی اولیه (primitive urogenital sinus) تقسیم می كند . در قسمت سینوس ادراری تناسلی اولیه سه بخش قابل تشخیص و تمایز می باشد .
1 ـ بالاترین و بزرگترین بخشی كه طی مراحل تكامل مثانه را درست می كند .
2 ـ بخش لگنی سینوس ادراری تناسلی كه در جنس مذكر تبدیل به مجرای پروستاتیك و غشایی می شود .
3 ـ سینوس ادراری تناسلی قطعی كه به پیشابراه آلتی تكامل می یابد .

پوشش مجرای پیشابراهی در هر دو جنس منشأ آندودرمی داشته در حالیكه بافت همبند اطراف مجرای پیشابراه و عضلات صاف پیرامون آن از مزودرم تنه ای مشتق شده اند . در انتهای ماه سوم پوشش اپی تلیوم مجرای پروستاتیك افزایش یافته و تعدادی جوانه به خارج می سازد كه به مزانشیم اطراف نفوذ كرده و در مردان به غدد پروستات تكامل می یابد .

اتیولوژی
تنگی مه آ وضعیتی است كه تقریباً همواره بدنبال ختنه نوزادان اتفاق می افتد . پس از جدا كردن چسبندگی های نرمال بین پره پوس و گلنس پنیس و برداشتن فوراسكین (Fore skin) یك واكنش التهابی مشخص حاصل می گردد كه می تواند باعث التهاب مئاتوس (meatitis) و تشكیل سیكاتریكس گردد و بدنبال آن ایجاد یك مئاتوس خیلی تنگ كند . این حالت یك پرده غشایی از وسط قسمت شكمی مئاتوس ایجاد می كند یا یك بهبودی بصورت نامنظم در سمت وتترال مئاتوس بر جای می ماند .
این مسئله گاهی ثانوی به درماتیت آمونیاكی بدنبال ختنه یا تحریك طولانی مئاتوس می باشد مورد دیگر كه می تواند ایجاد تنگی مه‌آ كند بالانایتیسن گزروتیكا ابلیترانس است.
این ضایعه یك وضعیت درماتولوژیك پیش سرطانی آلت می باشد كه به شكل لكه سفید رنگی است كه از پره ‌پوس یا گلنس منشأ می گیرد و معمولاً مه آرا نیز درگیر می كند اكثراً در بیماران میانسال دیابتی دیده می شود . در بررسی میكروسكوپی ضایعه ، آتروفی اپی‌درم و اختلالات رسوب كلاژن به چشم می خورند .
پس بطور عمده علل تنگی مئاتوس در سه گروه جای می گیرد :
1 ـ بدنبال ختنه كردن نوزادان ( شایع ترین علت )
2 ـ ثانویه به درماتیت آمونیاكی به علت تحریك طولانی مئاتوس یا ختنه كردن .
3 ـ بالانایتیس گزروتیكا ابلیترانس

علائم و نشانه ها
در اغلب موارد تنگی مه آ تا زمانی كه كودك آداب دستشویی رفتن را بیاموزد ظاهر نمی گردد . اگر مئاتوس حالت نوك سنجاقی (pin point) یا خیلی تنگ داشته باشد در پسرها ادرار كردن با زور زدن زیاد یا جریان باریك ادرار یا فواصل طولانی ادرار كردن بروز می كند و برخی پسر بچه ها جریان ادرار منحرف دارند و از علائمی مانند دیزوی فركونسی ، هماچوری ترمینال ، بی اختیاری ادراری شاكی هستند كه برای تشخیص راهنمایی كننده هستند ولی اغلب این علائم از طرف پزشكان قابل توجیه نیست . برخی بچه ها فقط با انحراف جریان ادراری ارجاع داده می شوند . تنگی مه آ یك علتی شایع برای خونریزی لكه ای نوزادان می باشد . همچنین یكی از موارد نادر كه ممكن است باعث درجاتی از هیدورنفروز دو طرفه گردد . در موارد شدید تنگی مئاتوس رتانسیون ادراری نیز گزارش شده است .

تشخیص
در یك پسر بچه مشكوك به تنگی مه آ باید قطر مه آ با یك بوژی آبی رنگ یا
NG Tube 8Fیا سوند نوزادان ارزیابی گردد . یك NG tube اطفال 8F باید براحتی از نوك مه آ عبور كند . ظاهر خارجی مه آ ممكن است چندان با سایز واقعی مطابق نباشد . در موارد نه چندان نادر علائم مشكوك به تنگی مئاتوس در یك پسر بچه با كالیبر نرمال مجرا دیده شده است . كالیبرمئای كمتر از 8F در بچه های زیر 10 سال اندیكاسیون مئاتوتومی دارد . به محل مئاتوس نیز باید توجه شود . ممكن است پروگزیمال نسبت به نوك گلنس باشد ، در سطح پشتی گلنس قرار داشته باشد ( اپی سپادیازیس ) یا در سطح شكمی قرار داشته باشد ( هیپوسپادیازیس ) . در این موارد پنیس مستعد انحنای غیر نرمال در سطح پشتی ( اپی سپادیازیس ) یا شكمی ( هیپو سپادیازیس ) می باشد . در این شرایط سوراخ پیشابراه نیز اغلب بعدها تنگ می گردد . میكرو پنیس یا ماكرو پنیس اغلب بعدها مشاهده می گردد .

در صورتی كه سایز مئاتوس كم شده است یا اگر بچه علائم ادراری غیر نرمال دارد سونوگرافی كلیه ها و مثانه اندیكاسیون دارد . بعلاوه اگر بچه هیستوری عفونت ادراری داشت VCUG نیز باید انجام گردد . البته تنگی مه آ بندرت تغییرات انسدادی در دستگاه ادراری ایجاد می كند .
سیستوسكوپی لازم نیست مگر در بچه هایی كه علائم انسدادی داشته اند یا VCUG نداشته اند. در موارد نادریك پسر بچه با تنگی مه آ علائم انسدادی ممكن است یك دریچه پیشابراه قدامی درفوساناویكولاریس داشته باشد .

مطالعات رادیولوژیك
عرصه پرتوشناسی تشخیصی در دهه اخیر با ظهور تكنیكهای پیچیده تصویر برداری مقطعی دیژیتال تحولات شگرفی را به خود دیده است . روش های رادیولوژی دستگاه ادارای نیز از این پیشرفت ها سود برده اند ، به شكلی كه تصویر برداری از این دستگاه به شكل دقیق تری انجام شده و ابداع روش های جدید ، دست ما را در انتخاب روش های تشخیصی باز گذاشته اند . برای مثال سونوگرافی ، توموگرافی كامپیوتری (CT) و تصوبرداری تشدید مغناطیسی (MRT) در مقایسه با رادیوگرافی معمولی ، بافتهای نرم را با وضوح بیشتری نمایش می دهند . این امر نمایانگر پیشرفتهای قابل ملاحظه در تقریباً تمامی زمینه های این علم می باشد همچنین با استفاده از روش های تصویر برداری تشخیصی جدید ، راههای تازه ای برای رسیدن به تشخیص بیماریها ابداع شده است . با این حال روش های مناسب تا حد زیادی به دسترسی با امكانات و نیز مهارت و سلیقه افراد بستگی دارد .

با توجه به نكات فوق رادیولوژی دستگاه ادراری یكی از شاخص های جانبی و در حال پیشرفت تصویر برداری است كه كاربرد آن در تشخیص و درمان بیماران مبتلا به اختلالات اورولوژیك اجتناب ناپذیر است . انواع تكنیك های رادیولوژی دستگاه ادراری شامل رادیوگرافی ، سونوگرافی ، اسكن توموگرافی كامپیوتری (CT scan) و تصویر برداری تشدید مغناطیسی (MRT) می باشد كه در زیر تكنیك های رادیوگرافی و سونوگرافی به اختصار توضیح داده می شود .

رادیوگرافی
1 ـ عكس ساده شكم (Abdominal plain film) :
عكس ساده شكم كه اغلب KUB نامیده می شود ساده ترین مطالعه اورو رادیولوژی و اولین قدم در بررسی رادیوگرافی شكم یا دستگاه ادراری است . این عكس عموماً اولین تصویر رادیوگرافی است كه در روش های رادیولوژی گسترده تر دستگاه ادراری نظیر اوروگرافی وریدی یا آنژیوگرافی گرفته می شود . عكس ساده شكم معمولاً در حالت خوابیده به پشت گرفته می شود ولی بر حسب ضرورت می توان آن را در موقعیت های دیگر انجام داد . این عكس می تواند ناهنجاریهای استخوانی ، وجود كلسیفیكاسیون و یا توده های بزرگ بافت نرم را نشان دهد . چون معمولاً حدود كلیه ها در عكس ساده شكم مشخص است می توان اندازه ، تعداد شكل و موقعیت آن ها را مشاهده نمود .

2 ـ اورگرافی :
با كاربرد مواد ، حاجب و بوسیله روش های زیر می توان ساختمانهای جمع كنند كلیه ، حالب ها و مثانه را مشاهده كرد .

A ) اوروگرافی وریدی :
IVU كه همچنین اورگرافی دفعی (Excretory urography) نیز نامیده می شود و قبلاً پیلوگرافی وریدی (IVP) خوانده می شد شایع ترین روش اوروگرافی است كه بكار می رود . روش IVU می تواند انواع مختلفی از ضایعات دستگاه ادراری را نمایش دهد . انجام آن ساده است و اكثر بیماران بخوبی آن را تحمل می كنند . در حال حاضر سونوگرافی ، CT Scan و MRT در بسیاری از موارد جایگزین اورگرافی شده اند . با این حال اوروگرافی همچنان روش تصویر برداری رایجی برای نشان دادن ضایعات كوچك دستگاه ادراری به شمار می رود .

B ) اورتروگرافی رتروگراد :
روشی نسبتاً تهاجمی است كه احتیاج به سیستوسكوپی و قرار دادن كاتتر در حالب ها دارد و در این روش ماده حاجب از طریق كاتتر پیشابراه وارد حالب ها و ساختمانهای جمع كننده كلیه می شود . پس از آن تصاویر رادیوگرافی از شكم تهیه می شود . این روش كه انجام آن بسیار مشكل تر از اوروگرافی دفعی است باید توسط اورولوژیست و یا متخصص اورورادیولوژی تداخلی انجام شود . در این تكنیك باید از بی حسی موضعی و یا بیهوشی عمومی استفاده كرد . همچنین روش فوق گاهی موجب بروز عوارض بعدی و یا عفونت های ادراری می شود .
شرایطی كه ممكن است در آنها انجام اوروگرافی رتروگراد ضروری باشد عبارتند از : رضایت بخش نبودن اوروگرام های موضعی ، وجود سابقه واكنش های جانبی به مواد حاجب وریدی و یا عدم دسترسی یا مناسب نبودن سایر روش های تصویر برداری .

C ) اوروگرافی آنته گراد از طریق پوست :
بوسیله اوروگرافی آنته گراد از طریق پوست می توان حدود ساختمانهای جمع كننده كلیه و حالب ها را مشخص كرد . این روش در بعضی از مواردی كه تصویر برداری از دستگاه ادراری ضروری است ولی انجام اوروگرافی دفعی یارتروگراد رضایت بخش نبوده است یا ممنوع باشد مورد استفاده قرار می گیرد .

D ) اورتروگرافی رتروگراد از طریق پوست :
اوروگرافی پوستی و رتروگراد دستگاه ادراری فوقانی ، بوسیله تزریق و رتروگراد ، ماده حاجب از طریق دهانه اوروتروسكومی یا پیلوستومی پوستی انجام می شود .
3 ـ اورتروگرافی :
تصویر برداری رادیوگرافی از پیشابراه را می توان با تزریق رتروگراد ماده حاجب و یا بصورت آنته گراد در سیستواورتروگرافی تخلیه ای انجام داد .
همچنین در انتهای اورتروگرافی دفعی كه مثانه از ماده حاجب پرشده است می توان با گرفتن تصاویر رادیوگرافی از پیشابراه ، اورتروگرام آنته گراد انجام داد . روش آنته گراد در صورتی مورد نیاز است كه شك به ضایعات خلفی پیشابراه نظیر دریچه های خلفی پیشابراه نظیر دریچه های خلفی پیشابراه وجود داشته باشد . ولی روش رتروگراد بیشتر برای بررسی پیشابراه قدامی ( آلتی ) مفید است .
سایر روش های رادیوگرافی كه توضیح آنها از حوصله بحث خارج است شامل :
4 ـ سیستوگرافی و سیستواورتروگرافی تخلیه ای
5 ـ وازوگرافی
6 ـ لنفانژیوگرافی
7 ـ آنژیوگرافی
سونوگرافی

در سونوگرافی پزشكی از امواج اولتراسوند برای ایجاد تصاویر بدن استفاده می شود . فركانس هایی كه معمولاً در سونوگرافی پزشكی بكار می روند بین 5/3 تا 10 مگا هرتز قرار دارد . تصویرهای اولتراسوند در واقع بازتاب بخشی از امواج صوتی هستند كه بوسیله مبدل منتشر شده است و در اثر برخورد با بافتهای كه در مسیر آن قرار گرفته اند انعكاس می یابند . شدت و زمان این امواج صوتی بسته به كیفیت و فاصله بافتهایی كه از آنها منعكس شده اند متفاوت است .

استفاده گسترده از اولتراسونوگرافی تاثیر عمیقی بر روش های تصویر برداری اورولوژی گذاشته است . در حال حاضر استفاده از اولتراسوند به منظور ارزیابی كلیه ، مثانه ، پروستات ، بیضه و آلت تناسلی بسیار رایج شده است . در ارزیابی كلیه ، اولتراسوند برای اندازه گیری میزان بزرگ شدن كلیه ها در بیماران مبتلا به ریفلاكس مثانه به حالب سودمند است . همچنین به منظور تریاژ بیماران مبتلا به نارسایی كلیه بكار می رود . اولتراسوند كلیه به تنهایی یا همراه با سایر روش های تصویر برداری مقطعی برای آشكار سازی و تشخیص توده های كلیوی ضروت دارد . اولتراسوند همچنین روش مناسبی برای افتراق كیست های خوش خیم قشری از ضایعات توپر و احتمالاً بدخیم كلیوی به شمار می رود .

مزایای اصلی اولتراسوند عبارتند از اینكه انجام سونوگرافی آسان است . موجب حداقل ناراحتی بیمار می شود . غیر تهاجمی است . از اشعه یونیزه كننده استفاده نمی كنند نسبتاً ارزان است و به میزان زیادی در دسترس همگان قرار دارد . معایب این روش نیز عبارتند از پائین بودن نسبی میزان سیگنال به امواج اضافی ، غیر اختصامی بودن برای بافت ها ، فقدان ماده حاجب ، میدان دید كوچك و وابستگی به مهارت فرد آزمایشگر و فیزیك بدنی بیمار .

آندوسكوپی پیشابراه ( اورتروسكوپی )
مشاهده آندوسكوپیك داخل پیشابراه با استفاده از آندوسكوپی با لنز صفر به تشخیص و هدایت درمان پاتولوژی پیشابراه كمك می كند . تنگی پیشابراه را با بررسی های رادیوگرافیك می توان تشخیص داد یا اثبات نمود . در تنگی‌ها باریك شدگی هایی دیده می شوند كه دور تا دور پیشابراه را احاطه كرده اند . متسع كردن تنگی های پیشابراه به طور متوالی با قرار دادن كاتترهایی كه اندازه آنها به تدریج بیشتر می شود پارگی‌ها و كشش‌هایی در مخاط ایجاد می كند و احتمال دارد كه اسكار وسیع بجا گذارد لذا اگر به اتساع پریودیك پیشابراه خاتمه داده شود عود تنگی شایع است .

برای دریافت اینجا کلیک کنید