آشنایی با تجهیزات کوره احیاء به روش میدرکس

مقدمه

از بین روشهای صنعتی احیای مستقیم كانه های آهن كه از گاز طبیعی استفاده می كنند ، تولید اهن اسفنجی به روش میدركس توسعه چشم گیری داشته است . باردهی مداوم آهن اسفنجی به صورت سرد یكی از روش میدركس می باشد . واحدهای متعددی به این روش در دهه اخیر در كشورهای مختلف تاسیس و شروع به كار كرده اند .
ابداع روش میدركس به وسیله D .Beggs w .t .marton و تحقیقات لازم برای توسعه آن از سال 1965 میلادی درشركت  میدلند- روس انجام گرفت . در سال 1976 میلادی یك واحد احیای مستقیم آزمایشی با تولیدی برابر 5/1 تن آهن اسفنجی در ساعت در توله دو واقع در اوهیو و سپس واحد دیگری به ظرفیت سالیانه 150هزار تن در پرتلند ، آمریكا تاسیس شد كه در سال 1969 میلادی شروع به تولید كرد . متعاقباً ، واحدهای دیگری در چرجتاون آمریكا و در كارخانه فولادسازی هامبورگ، تاسیس شدند كه در سال 1971 میلادی راه افتادند . واحد بعدی سیدبك رد كانادا بود كه در سال 1973 میلادی راه اندازی شد . در ژانویه 1974 میلادی ، اجازه ساخت كارخانه های تولید آهن اسفنجی به روش میدركس به گروهفولاد كورف واگذار شد.
در كشورهای پیشرفته صنعتی مانند آمریكا و آلمان فدرال، كانادا ، اتحاد جماهیر شوروی و نیز كشورهایی كه دارای منابع غنی گاز طبیعی هستند ، در دهه گذشته از تولید آهن اسفنجی به روش میدركس استقبال كرده اند .
مضافاً به اینكه ابعاد و ظرفیت تولید آهن اسفنجی كوره های احیا در واحدهای میدركس گسترش چشمگیری یافته است و مثلاً قطر كوره  احیا در مدول 200 ، 6/3 متر ، قطر كوره احیا در مدول 400 ، 88/4 متر ، ظرفیت روزانه نسل اول آن مدول 1000 و ظرفیت روزانه نسل دوم آن 1250 تنبودهاست اما قطر كوره احیا در مدول 400 به 5/5 متر و ظرفیت روزانه آن به حدود 1700 تن اهن اسفنجی افزایش یافته است . به عقیده سازندگان واحدهای میدركس  گسترش ظرفیت كوره های احیا به دلایل اقتصادی ممكن می باشد . گرچه در این زمین دلایل كافی در دست نیست ولی این امر طبیعی به نظرمی رشد .
در اغلب روشهای صنعتی تولید آهن اسفنجی به روش میدركس ، گاز طبیعی به عنوان عامل احیا كننده و گرما زا مصرف می شود . یك واحد میدركس از دو قسمت اصلی تشكیل می شود :
قسمت اول ، تجهیزات لازم برای تبدیل گاز طبیعی به گاز احیا كننده .