توضیحات

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تحقیق نظریه سرمایه گذاری و عوامل مؤثر بر میزان سرمایه گذاری دارای 85 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تحقیق نظریه سرمایه گذاری و عوامل مؤثر بر میزان سرمایه گذاری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحقیق نظریه سرمایه گذاری و عوامل مؤثر بر میزان سرمایه گذاری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد


بخشی از متن تحقیق نظریه سرمایه گذاری و عوامل مؤثر بر میزان سرمایه گذاری :

+++ دقت داشته باشید فرمول ها در این صفحه به هم ریخته است ولی در فایل اصلی صحیح است +++

مفهوم اقتصادی سرمایه گذاری با مفهوم تجارتی آن كه در گفتگوهای روزانه به كار می رود تفاوتهای بسیار دارد. برای مثال، هر گاه شخصی تعداد صد سهم از سهام شخص دیگری را بخرد، شخص اول ممكن است چنین اقدامی را نوعی سرمایه گذاری تلقی كند، در حالی كه، در واقع، معادل مقدار سرمایه گذاری شخص مزبور، فروشنده سهام سرمایه گذاری منفی كرده است و بنابراین از نظر اجتماع هیچ گونه سرمایه گذاری جدید اقتصاد انجام نشده است.

«سرمایه گذاری اقتصادی» در كل اقتصاد، تنها هزینه هایی را در بر می گیرد كه موجودی كالاهای سرمایه ای نظیر كارخانه ها و یا تجهیزات فنی و یا موجودی كالاها را افزایش دهد. خرید ماشینهای فرسوده و یا كارخانه هایی كه در سالهای قبل ساخته شده اند از نظر اقتصادی سرمایه گذاری تلقی نمی شود و بدین جهت عنوان سرمایه گذاری را تنها به هزینه هایی میتوان اطلاق كرد كه به منظور ایجاد كارخانه ها و ماشینهای كاملاً نو و یا گسترش ظرفیت كارخانه های موجود و یا افزایش موجودی كالاها انجام شده باشد.

سرمایه گذاری فراگردی است كه در آن كالاهای سرمایه ای برای تولید كالاها و یا خدمات دیگر به كار می رود. بنابراین به روشنی می توان گفت چنانچه از اتومبیل برای حمل كالا یا اداره صنعت و یا فعالیت بازرگانی استفاده شود هزینه خرید آن سرمایه گذاری اقتصادی محسوب می شود. اما اگر اتومبیل تنها برای گردش آخر هفته به كار رود، بدیهی است كه هزینه خرید آن نوعی هزینه مصرفی خواهد بود.

در مورد هزینه خانه سازی نیز همین مسئله مطرح است؛ هرگاه خانه جدیدی ساخته و سپس اجاره داده شود، از نظر صاحب خانه و جامعه، سرمایه گذاری صورت گرفته است. اما هرگاه صاحب خانه خود در خانه جدید سكنا گزیند آیا هزینه خانه مانند هزینه اتومبیل نوعی هزینه مصرف خواهد بود؟ برعكس مورد اتومبیل، وزارت بازرگانی كلیه «هزینه های تأسیساتی و ساختمانی» را به عنوان سرمایه گذاری به حساب می آورد.

بالاخره در مورد تحصیلات نیز اگر مربوط به آموزش اصول لازم برای شغل یا حرفه معینی باشد، آیا باید هزینه آن را از نوع سرمایه گذاری تلقی كرد؟ در این صورت آیا باید انتظار داشت كه قدرت كسب درآمد دانش آموخته در نتیجه تحصیلات افزایش یابد؟ مسلم است كه درآمد شخص مورد نظر در نتیجه تحصیلات بالا می رود: بنابراین، می توان بیان داشت كه هزینه آموزش، سرمایه گذاری در «سرمایه انسانی» است.

سرمایه گذاری از نظر خرد ـ اقتصادی
یك بنگاه اقتصادی برای تصمیم گیری در این مورد كه منابع پولی خود را در سرمایه گذاری برای یك پروژه خاص صرف كند، با استفاده از دو روش می تواند جنبه های اقتصادی سرمایه گذاری مزبور را ارزیابی نماید. هر یك از این روشها كه در زیر شرح داده می شود ضابطه اقتصادی سرمایه گذاری است و در شرایطی كه منابع پولی چه از داخل بنگاه از دریافتهای باقیمانده و چه از طریق وام تأمین می شود، به نتایج مشابهی منجر می گردد.

1ـ ارزش فعلی: تصمیم به اجرای یك طرح سرمایه گذاری در بنگاه اقتصادی با استفاده از روش ارزش فعلی به این اصل بر می گردد كه طرح سرمایه گذاری فقط موقعی مقرون به صرفه است كه درآمد آن بیشتر از جبران هزینه ای باشد كه در اثر استفاده در طول تمام عمر كالاهای سرمایه ای ایجاد می شود. هزینه كالای سرمایه ای همان قیمت بازاری آن است. این قیمت را نمی توان در بلند مدت به عنوان مقداری ثابت فرض كرد، زیرا ممكن است در اثر تغییرات مربوط به تقاضا و عرضه تغییر كند. این قیمت در شرایط رقابتی بازار معمولاً «قیمت عرضه» خوانده می شود، زیرا با این قیمت است كه تولید كننده می خواهد آن را به تقاضا كننده بفروشد. 

حال به تحلیل طرف درآمد قضیه می پردازیم. این طرف تا اندازه ای پیچیده تر است. فرض می كنیم كه عمر كالای سرمایه ای n سال باشد. در اینجا باید یك جریان درآمد را برای این كالا به حساب بیاوریم. از آنجا كه در این درآمدها در زمانهای مختلف به دست می آید و از آنجا كه ارزش واقعی پول در این زمانها یكسان نیست، لذا قبل از مقایسه این درآمدها با یكدیگر و مقایسه غائی آن با هزینه سرمایه گذاری باید آنها را به ارزش فعلی خود تبدیل كنیم.

جریان تبدیل ارزش آینده به ارزش فعلی «تنزیل» خوانده می شود. تنزیل در واقع عكس «مرابحه» است. مرابحه بدین منظور به كار می رود تا نشان دهد كه هرگاه مبلغ معلومی در دارایی خاص (مالی یا واقعی) با نرخ بهره معین سرمایه گذاری شود، در پایان یك دوره زمانی معلوم چه ارزشی خواهد داشت. برای مثال، هرگاه مبلغ Vo ¬ با نرخ بهره I به وام داده شود، ارزش Vo ¬ بعد از یك سال معادل V1¬ خواهد بود كه از فرمول زیر به دست می آید:
(1) ( I + 1) Vo = V1¬
به عبارت دیگر، سرمایه گذاری معادل 100 ریال، در پایان یك سال با نرخ بهره 10 درصد، ارزشی معادل 110 ریال خواهد داشت. پس می توانیم رابطه زیر را بنویسیم:
(2) (10% + 1) 100 = 110
حال اگر V1¬ برای مدت دو سال وام داده شود، ارزش آن در پایان سال دوم معادل V2 خواهد بود كه از معادله زیر بدست می آید:
(3) (I + 1 ) V1¬ = V2¬
با در نظر گرفتن معادله (1) خواهیم داشت:
(4) ( I + 1) ( I + 1) Vo = V2¬
2( I + 1) Vo = V2¬
به همین ترتیب در پایان سال سوم خواهیم داشت:
3(I + 1) V0¬ = (I + 1) V2¬ = V3¬
و همچنین در پایان سال چهارم خواهیم داشت:
4(I + 1) V0¬ = V4
پس از این روش می توانیم نرخ بهره مركب را در هر زمان (t) از فرمول زیر به دست آوریم:
(5) t ( I + 1) 0 V = t V
تنزیل، كه ارزش فعلی سرمایه گذاری را كه احتمالاً درآمدهایی در آینده خواهد داشت تعیین می كند، عكس مرابحه مركب است. به عنوان مثال، هرگاه طرفین معادله (1) را به (I + 1) تقسیم كنیم، ارزش فعلی به صورت زیر:
(6)
به دست می آید. در این معادله، V0 ارزش فعلی سرمایه گذاری در ابتدای سال است كه به وسیله تنزیل ارزش درآمد (1 V) كه در پایان سال به دست می آید محاسبه می شود.

هرگاه بخواهیم ارزش فعلی سرمایه گذاری را برای مدت دو سال حساب كنیم، طرفین معادله (4) را به 2 (I + 1) تقسیم می كنیم و فرمولی كه ارزش فعلی را تعیین خواهد كرد به صورت زیر به دست می آید:
(7)
و در نهایت برای n سال:

در صورتیكه جریان هزینه ای برای سالهای آتی داشته باشیم بهمین ترتیب ارزش فعل آنها را محاسبه می كنیم و با مقایسه ارزش فعلی درآمدها و هزینه ها می توان به سود آور بودن پروژه پی برد.

2ـ بازده نهایی یا سودآوری نهایی سرمایه گذاری: روش دیگری كه برای ارزیابی اقتصادی یك طرح سرمایه گذاری مورد استفاده قرار می گیرد، روش بازده نهایی سرمایه گذاری یا نرخ داخلی بازده انتظاری است.

نرخ تنزیلی (r ) كه جریان خالص درآمدهای انتظاری حاصل از یك واحد اضافی از كالای سرمایه ای را با قیمت عرضه آن برابر می كند بازده نهایی سرمایه گذاری نامیده می شود. این نرخ، به طوری كه ملاحظه شد یك نرخ نهایی است چون فقط در ارتباط با مقادیر اضافه شده به كل موجودی به دست می آید و در ضمن كارآیی یا بازده است زیرا نرخ انتظاری بازده را نسبت به هزینه نشان می دهد و در واقع نرخ سود است. در این روش، مقایسه نرخ بهره ( I ) با بازده نهایی سرمایه گذاری ( r ) مطرح است. نرخ بهره معلوم است و نتیجتاً‌ بازده نهایی سرمایه گذاری محاسبه می شود. به فرض آنكه 1 V ، 2 V ، 3 V ، ; ، n V درآمدهای خالص باشند و r ¬C قیمت عرضه كالای سرمایه ای محسوب گردد، بازده نهایی سرمایه گذاری ( r ) نرخ تنزیلی است كه از دو معادله زیر به دست می آید:
(1)
(2)
معادله (1) وضعیتی را نشان می دهد كه عمر سرمایه گذاری مورد نظر فقط یك سال است. در این صورت با این فرض كه هزینه یا قیمت عرضه كالای سرمایه ای (r C) و درآمد خالص كه انتظار می رود در طول یك سال به دست آید (1 V ) معلوم است، بازده نهایی سرمایه گذاری ( r ) محاسبه می شود. در این معادله، با ثابت بودن (1 V) هر قدر r C كاهش یابد نرخ سود ( r ) بیشتر می شود. پس نرخ سود با هزینه اولیه سرمایه گذاری در صورت ثابت بودن درآمد خالص انتظاری ارتباط معكوس دارد.

معادله (2) وضعیتی را نشان می دهد كه در آن عمر كالای سرمایه ای n سال است. در این معادله نرخ سود تنها مجهول است و دیگر اجزای معادله معلومند. برای به دست آوردن نرخ سود، بهترین راه روش تخمینی است؛ بدین معنی كه با انتخاب یك ارزش اختیاری برای این نرخ اولین تخمین را می زنیم و با بالا و پایین بردن آن، معادله را حل می كنیم.

بهتر است كه در این مورد مثالی عرضه كنیم. با توجه به مثال قبلی خود، كالایی سرمایه ای را در نظر می گیریم كه عمر آن 5 سال و درآمدهای خالص انتظاری ناشی از آن در هر سال 1000 ریال است. با این فرض كه هزینه یا قیمت عرضه كالای سرمایه ای برابر با 3275 ریال است، با استفاده از معادله (2) و روش تخمینی، بازده نهایی سرمایه گذاری از فرمول زیر به دست می آید و برابر با 16 درصد است:
16/0 = 16% = r

در این وضعیت، اگر بنگاه اقتصادی برای خرید كالای سرمایه ای ذخائر لازم را نداشته باشد، الزاماً این مقدار (3275 ریال) را قرض می كند. حال اگر نرخ بهره (I ) كمتر از 16 درصد باشد، برای این بنگاه مقرون به صرفه است كه ماشین مورد نظر را خریداری كند، در غیر این صورت زیان اقتصادی حاصل خواهد شد. پس هر گاه I > r باشد، طرح سرمایه گذاری سودآور است و اگر r > I باشد طرح سرمایه گذاری زیان آور است. در حالت I = r سرمایه گذاری در پروژه مورد نظر فقط در صورت تمایل شخصی و در حد نهایی امكان پذیر است.

سرمایه گذاری از نظر كلان ـ اقتصادی
هرگاه پروژه های سرمایه گذاری جدید، با یكی از دو روش قبلی توسط تمام بنگاهها در اقتصاد ارزیابی شود و بنگاهها در این گونه سرمایه گذاریی ها دست به اقدام بزنند، می توانیم با جمع افقی منحنی های بازده نهایی سرمایه گذاری برای بنگاهها، منحنی بازده نهایی سرمایه گذاری را برای كل اقتصاد به دست آوریم. اینمنحنی در واقع معادل منحنی تقاضای كل سرمایه گذاری است.

برای بررسی این مطلب باید توجه كنیم كه نرخ بازاری بهره، معیار ارزیابی هزینه های فرصت مناسب ذخائر موجود است. این نرخ (I ) از یك طرف هزینه فرصت از دست رفته ذخائر برای خرید ماشینها و دیگر كالاهای سرمایه ای است و از طرف دیگر به عنوان نرخ بازده ذخائر مزبور تلقی می شود در صورتی كه این ذخائر وام داده شود. بدین ترتیب مقایسه نرخ بازاری بهره (I) با بازده نهائی سرمایه گذاری ( r ) در سطح كل اقتصاد معیاری است كه توسط آن سود آوری سرمایه گذاری ویژه جدید ارزیابی می گردد.

برای دریافت اینجا کلیک کنید

سوالات و نظرات شما

برچسب ها

سایت پروژه word, دانلود پروژه word, سایت پروژه, پروژه دات کام,
Copyright © 2014 nacu.ir
 
Clicky