آشنایی با مدیریت سازمانی

مقدمه
مدخلی بر مفهوم مدیریت
شاید یكی از مهمترین فعالیتها در زندگی اجتماعی بشر امروز را بتوان مدیریت دانست. در عصر حاضر به مدد این فعالیت است كه مأموریتها و اهداف سازمانها تحقق می یابند. از منابع و امكانات موجود بهره برداری می شود و توانایی و استعداد انسانها از قوه به فعل در می آید. مدیران در انجام وظایف خود فرایندی را دنبال می كنند كه شامل اجزایی چون برنامه ریزی، سازماندهی، نظارت و كنترل، انگیزش، ارتباطات، هدایت و تصمیم گیری است. مجموعه این فعالیتهاست كه مدیریت را شكل می دهد و هماهنگی و نیل به هدفها را میسر می سازد.
صاحبنظران مدیریت را هنر انجام امور به وسیله دیگران توصیف كرده و بر نقش دیگران و قبول هدف از سوی آنان تأكید ورزیده است. گروهی مدیریت را علم و هنر هماهنگی كوششها و مساعی اعضای سازمان و استفاده از منابع برای نیل به اهداف معین توصیف كرده اند. گروهی دیگر مدیریت را در قالب وظایفی چون برنامه ریزی، سازماندهی، هماهنگی و… بیان نموده اند. یكی از علمای مدیریت و اقتصاد مدیریت را تصمیم گیری دانسته و این وظیفه را بهترین و اصیلترین نقش مدیر قلمداد نموده است. عالم دیگری بر نقشهای مدیر از دیدگاه تازه تری نگریسته و برای مدیر وظایف و نقشهایی چون رهبری سازمان، منبع اطلاعاتی، و عامل تصمیم گیری و رابط با سایر سازمانها بر شمرده است. اندیشمندان دیگر نیز نقش های هشتگانه ای را برای مدیر بر شمرده اند كه در فصل یكم به آنها اشاره خواهد شد.
 
برنامه ریزی
برنامه ریزی جامع( استراتژیك)
نویسندگان و اندیشمندان مدیریت هر كدام تعریف خاصی از این نوع برنامه ریزی ارائه داده اند كه شاید بتوان همه آنها را در این تعریف خلاصه كرد كه برنامه ریزی استراتژیك فرایندی است در جهت تجهیز منابع سازمان و وحدت بخشیدن به تلاشهای آن برای نیل به اهداف و رسالتهای بلند مدت، با توجه به امكانات و محدودیتهای درونی و بیرونی. البته باید یادآور شد كه برنامه ریزی استراتژیك قبل از آنكه یك تكنیك و فن باشد یك نحوه تلقی و باور است كه مدیران را به تفكر دراز مدت و آینده نگری و پیش بینی افقهای دور ترغیب می كند.
خصوصیات برنامه ریزی استراتژیك