آشنایی با روابط عمومی جهانی

فهرست مطالب
مقدمه     1
فصل اول
بخش اول تاریخچه روابط عمومی در جهان     4
بخش دوم تاریخ روابط عمومی در ایران     7
تعاریف : روابط عمومی     8
موقعیت ها و وظایف روابط عمومی     27
نتیجه گیری     30
فصل دوم
دانش و تكنولوژی در ارتباطات     31
مراحل تكامل ارتباطات انسانی     32
ارتباطات در روابط عمومی     33
مردمداری در دهكده جهانی     34
الف)ایجاد ، حفظ و تداوم اطلاع‌رسانی     36
ب)ایجاد ، حفظ و تداوم پاسخگویی     38
ج)ایجاد ، حفظ و تداوم تفاهم     39
ارتباطات میان فردی اثربخش     43

فصل سوم
انواع روابط انسان با محیط     49
آیین گفتگو     51
وجود ارتباط انسان با حیوانات     55
ارتباطات انسان با طبیعت     55
ارتباطات انسان با ماشین     56
فعالیت درون سازمانی برون سازمانی     57
از دیگر وظایف روابط عمومی     58
مهمترین وظایف برون سازمانی     60
روابط عمومی     62
ویژگیهای كارشناس روابط عمومی در ارتباط مردمی     64
تبلیغات     65
ویژگیهای كارشناسی روابط عمومی در رسانه ها     67
مرزهای روابط عمومی و تحقیقات     68
فن آوری نوین در روابط عمومی      73
ویژگیهای برنامه ریزی صحیح در مدیریت زمان     78
آفتهای عدم برنامه ریزی در روابط عمومی     82
فصل چهارم
بخش اول : فنون و تكنیك دیداری     85
بخش دوم : فنون و تكنیك های شنیداری     91
منابع و مأخذ     101

مقدمه:
یكی از مشكلات روابط عمومی ها در كشورها ما فقدان منابع علمی و مكتوب در این حوزه می باشد از دیرباز و از زمانی كه روابط عمومی عنوان یك رشته و حرفه در كشور ما متولد شد، به دلیل آن كه تولد این حرفه جدید بر اساس نیازها و
زیر ساخت های موجود در كشور ما جوابگوی این نهاد اجتماعی نبود، ساز و كازهای مناسب هم برای توسعه و ارتقاء روابط عمومی ایجاد نشد ولی با گذشت زمان و ایجاد نیازهای جدید در جامعه در حال گذرا ایران نیاز به داشتن روابط عمومی های كارآمد بیش از پیش احساس شد. با سواد شدن درصد بیشتری از مردم، ایجاد تمایلات
تساوی طلبانه، بالا رفتن توقعات مردم از حكومت ها، گسترش وسایل ارتباط جمعی، اهمیت یافتن هرچه بیشتر افكار عمومی، رشد صنایع و شركت های سهامی و ... از جمله این عوامل به شمار می روند.
عموماً شاهد آن هستیم كه واژه روابط عمومی در نوشتار و گفتار سازمانها، مطبوعات و مردم به میان می آید، بدون آنكه اولا بدانند، روابط عمومی چیست؟ آیا علمی است، كه مورد بررسی ها و پژوهشهای علمی قرار می گیرد و از علوم دیگر، مانند ریاضیات، فیزیك و... نیز بهره می برد و یا هنری است، كه از خلاقیتها، ابداع ها و تكنیكهای جدید و جذاب بهره می برد و در ردیف هنرهای هفتگانه نامیده می شود. و ثانیاً چه تعریفی دارد؟ آیا آینه تمام نما، وكیل مدافع مدعی العموم، مغز اندیشمند، مشاور مدیر، چشم بینا، بازوی توانا، گوش شنوا مبلغ و اطلاع رسان، زبان گویا است. و ثالثاً از چه جایگاه و موقعیتی برخورد است؟ آیا واحد است یا اداره، در متن است یا حاشیه، اصلی است یا فرعی با واسطه است یا بی واسطه، واقعی است یا طفیلی.
از آنجایی كه روابط عمومی ها در هر سازمان و یا دستگاه اجرایی، نه تنها هم سطح و هم طراز با بخشها و واحدهای دیگر هستند، بلكه باید از لحاظ موقعیت و جایگاه و عملكرد بر سایر بخشها توفق و اشراف داشته باشند؛ ولی متأسفانه در حال حاضر چنین نیست و این موضوع در ساختار همه دستگاهها بعنوان یك نقص و كاستی محسوب می شود. اساس این كاستی و ضعف به دو عامل اصلی باز می گردد:
اول:ضعف برداشت و عدم معرفت و خویشتن شناسی خود روابط عمومی ها.
می دانیم خویشتن شناسی سودمندترین دانشهاست و بی شك اگر یك روابط عمومی، تعریف جامع و كامل خود را بداند، جایگاه و مقام خود را بشناسد، با مسئولیت و وظابف خود آشنا و در اجرای آن كوشش كند حقیقتا به این كاستی و ضعف گرفتار نخواهد شد.
دوم:ضعف برداشت و عدم شناخت و آگاهی مدیران نسبت به روابط عمومی.
می دانیم وجود یك روابط عمومی علمی و كارآمد در یك ضرورتی اجتناب ناپذیر است، كه در این میان خود مدیر باید بداند كه بدون داشتن یك روابط عمومی فعال، قوی و توانمند قادر به انجام قسمت اعظم فعالیتها و نیل به اهداف خود نخواهد بود و مرحوم دكتر حمید نطقی- بنیانگذار روابط عمومی علمی در ایران- گفته است كه: هر مدیریتی، سزاوار همان روابط عمومی است كه دارد.
از آنجایی كه موضوع آموزش از مهمترین عوامل مؤثر در توسعه كمی و كیفی فعالیتهای هر مجموعه است و بهره گیری درست و مناسب از آن، دستیابی به اهداف مورد نظر را تسهیل می كند. همچنین در ارتقاء سطح دانش و مهارت كاركنان هر دستگاه، اصلاح نگرش آنان نسبت به وظایف شان و ایجاد وفاق و همسویی در عملكرد آنان نقش بسزایی دارد.
بر آن شدیم با تهیه و تنظیم یك مجموعه آموزشی جامع و كامل و مكتوب، و ارائه آن به شكل كتاب كه خود از فنون روابط عمومی محسوب می شود، گامی چند در راه آموزش روابط عمومی ها و شناساندن روابط عمومی به مدیران و كاركنان دستگاههای اجرایی برداریم.
آنچه فراروی شما است و به مطالعه آن خواهید پرداخت، حاصل مطالعا، تجارب و بهره برداری از كتب مختلف رشته روابط عمومی است.

بخش اول:تاریخچه روابط عمومی در جهان
  كاربرد اصطلاح روابط عمومی (public relation) به معنای خاص برای اولین بار در سال 1897 در سالناه اداره اتحادیه راه آهن ایالات متحده آمریكا به چشم می خورد. ولی سابقه و تاریخ و تاریخ فعالیتهای مربوط به آن، به زمانهای بسیار دور و آغاز زندگی اجتماعی بشر باز می گردد.
به این صورت كه كوشش در برقراری ارتباطات با توسل به وسایل ممكن و موجود را می توان در زمانهای قبل از تولد مسیح جستجو كرد. از آن جمله اقوام مختلف مثل: بابلیها و آشوریها در شرق میانه، یونانیها و رومسها در اروپای جنوبی، از فعالیت های روابط عمومی برخوردار بودند و ادامه این تاریخ تا به امروز ارائه كننده شواهد و علائم بارزی است كه هریك نشانگر كوشش در برقراری ارتباطات و روابط عمومی است.
در گذشته های دور دولتها و سازمانهای تحت فرمانشان به صورتهای مختلف با مخاطبین و سرویس گیرندگان، ارتباط برقرار می نموده اند. اطلاع رسانی هم به صورتهای ابتدایی وجود داشته است كه این هر دو به نوعی یك كار روابط عمومی محسوب می شود.
تغییر و تحول در روشهای ارتباطی به صورت مدرن و امروزی آن و در نتیجه تأسیس واحدها یا دفاتر روابط عمومی از كشور آمریكا شروع شد كه طی شش مرحله
زمان بندی زیر موفقیت آمروزی خود را بدست آورده است.
از سال 1900 تا 1914 با رشد بسیار سریع واحدهای اقتصادی، تولیدی و بازرگانی
خصوصی چون راه آهن ها، بانكها، صنایع مفتی و معادن و آغاز مبارزه افكار عمومی بر علیه مقاصد سودجویانه آنان به طوری كه در اثر آغاز این جنبش تعداد از شركتهای بزرگ تجارتی و تولیدی به ورطه ورشكستگی سوق داده شدند. همین امر صاحبان صنایع و شركتهای بزرگ تجارتی و تولیدی به ورطه ورشكستگی سوق داده شدند. همین امر صاحب صنایع و شركتها را به فعالیتهای روابط عمومی جهت جلب افكار عامه متوجه كرد و در سال 1906 اولین شركت خصوصی خدماتی تحت عنوان روابط عمومی توسط(آی وی لی) (I-V-Lee) كه فارغ التحصیل دانشگاه پرینستون و خبرنگار روزنامه نیویورك ورلد(New York world) بود، ایجاد شد كه این فرد را پدر روابط عمومی در آمریكا می نامند.
از سال 1914 تا 1918 به تدریج و به اقتباس از مؤسسه لی، سایر مؤسسات اقدام به تأسیس دفاتر روابط عمومی نمودند و نیز با كوشش دولت آمریكا جهت روشن كردن هدفهای شركت در جنگ جهانی اول و جلب حمایت مردم به سوی مشاركت آمریكا در این جنگ، به این ترتیب كمیته اطلاعات عمومی تأسیس شد و توسط متخصصین روابط عمومی در مورد شركت در جنگ، توسط سربازان و مردم مطالبی ارائه شد.
از سال 1918 تا 1929 به عنوان پس از جنگ و رشد بسیار وسیع واحدهای روابط عمومی بویژه در زمینه های اقتصادی و نیز تشكیل نخستین دوره آموزشی روابط عمومی در سال 1923 در دانشگاه نیویورك، كه توسط(ادوارد. ال. برنیز) تدریس شد.
از سال 1929 تا 1939 كه با رشد پیگیر، منظم و علمی روابط عمومی ها و اعمال
كوششهای فراوان جهت ایجاد توازن و هماهنگی بین منافع فردی و مصالح عامه صورت پذیرفت.
از سال 1939 تا 1945 و جنگ جهانی دوم كه در این دوره در كنار كمیت اطلاعات عمومی، دولت اقدام به تأسیس ادراه اطلاعات جنگ كرد و هزاران منخصص روابط عمومی در سرتاسر امریكا در فعالیتهای عظیم اقتصادی اجتماعی اشتغال ورزیده و در زمینه های مختلف اقتصادی، سیاسی، مذهبی و آموزشی اقدامات مفیدی را به نفع مردم انجام دادند و برخورداری از روابط عمومی بجز در آمریكا در سایر كشورها چون انگلیس، آلمان، فرانسه، هلند و ... هم احساس گردید.
از سال 1945 تا كنون با گسترش بسیار روزافزون واحدهای روابط عمومی روبرو بوده است و همراه با آن كتابها و مطالب زیاد در زمینه روابط عمومی تألیف شده است. مؤسسات آموزشی روابط عمومی، سازمانهای سنجش افكار عمومی، انجمنها و
اتحادیه های روابط عمومی و بالاخره رشته های تحصیلی دانشگاهی روابط عمومی بوجود آمد و روابط عمومی در تمام جهان به عنوان یك امر ضروری مورد توجه قرار گرفت و همچنین نخستین انجمن روابط عمومی در آمریكا، در سال 1948 تشكیل گردید.
 
بخش دوم:تاریخچه روابط عمومی در ایران
آنچه ما اكنون به عنوان روابط عمومی، چه از نظر لغت و چه از نظر شغل می شناسیم، برای اولین بار، در مرداد ماه سال 1332 ه.ش در نمودار سازمانی شركت سهامی تصفیه نفت ایران كه در آبادان مستقر بود ادراه ای تأسیس شد كه آن را روابط عمومی نامیدند. از سال 1340 به بعد به اقتباس از این شكرت، وازرتخانه ها و مؤسسات بزرگ دیگر ایران، به ترویج واحدهایی كه به نام های انتشارات، مطبوعات، تبلیغات و اطلاعات كه بعدا همگی به روابط عمومی تغییر نام یافت، پرداختند.
پس از تشكیل واحدهای روابط عمومی در ایران، نیاز به آموزش مسئولین راوبط عمومی ها و كاركنان این واحدها احساس شد و توسط وزارت اطلاعات و جهانگردی سابق كلاسهای كوتاه مدت آموزشی تشكیل گردید كه مقدمات، اصول و فنون روابط عمومی توسط استادان و صاحب نظران تدریس می شد. همچنین نخستین سمینار روابط عمومی در تاریخ سیزده مهر سال 1344 در كرمانشاه توسط شركت نفت برگزار گردید.
در سال 1345 برای تشكیل دانشكده ای در رشته روابط عمومی، مطالعاتی بعمل آمد و در سال 1346 مؤسسه عالی مطبوعات و روابط عمومی تشكیل گردید. مؤسسه عالی مطبوعات و روابط عمومی در سال تحصیلی 47-46 فعالیت خود را آغاز كرد و دانشجویان پس از طی چهار سال تحصیل و گذراندن 140 واحد درسی، در خرداد ماه سال 1350 نخستین فارغ التحصیلان این دانشكده بودند.
از سال 1350 ادارات روابط عمومی با شكل و تركیب فعلی و با آئین نامه ها، اساس نامه ها و شرح وظایف خاص خود از گسترش بیشتری برخوردار شدند و توسط سازمان امور ادارای و استخدامی كشور و وزارت اطلاعات جهانگردی وقت
(وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) از سال 1354 تشكیلات جدید روابط عمومی در سازمانها به تصویب رسید، و به تدریج رشد و توسعه ادارات روابط عمومی به آن حد رسید كه امروز شاهد آن هستیم كه هر مؤسسه، سازمان، كانون، نهاد و... دارای روابط عمومی می باشد.
متخصصین و كارشناسان روابط عمومی در ایران در سال 1344 به عضویت انجمن جهانی روابط عمومی پذیرفته شدند و در فروردین 1345 جلسه سالیانه انجمن مذكور در یك كشور آسیایی یعنی ایران تشكیل شد و موضوع مذاكرات (نقش روابط عمومی) در پیكار جهانی با بی سوادی بود.
در این میان انجمن روابط عمومی ایران در اسفند 1346 با حمایت از سوی شركت ملی نفت ایران با هدف شناساندن ارزش و اهمیت روابط عمومی به مدیران و مسئولان و بالا بردن سطح علمی و تجربی دست اندركاران این رشته تشكیل شد.
امام این انجمن در فعالیتهای داخلی و خارجی موفقیت چندانی به دست نیاورد و بعد از مدتی به دست فراموشی سپرده شد مجددا در اسفند 1363 با حضور شادروان مرحوم دكتر حمید نطقی و تنی چند از شاگردان وی موضوع تشكیل انجمن روابط عمومی ایران مطرح گردید، و مقرر شد روند فعالیتهای انجمن روابط عمومی ایران قبل از انقلاب مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد. نهایتا پس از طری جلسات متعدد كارشناسی، اساسنامه پیشنهادی برای تشكیل انجمن تدوین گشت، اما در آن زمان به علت نامساعد بودن اوضاع داخلی و جنگ تحمیلی زمینه لازم برای طی مراحل قانونی تشكیل انجمن فراهم نیامد و پیگیری موضوع تعویق افتاد.
تعاریف روابط عمومی :
تعاریف متعددی از روابط عمومی موجود است. تعاریف وظایف را تعیین و تهداف را مشخص می سازد. علوم اجتماعی و انسانی تعریف خاصی را نمی پذیرد و برای آنان تعاریف گوناگونی وجود دارد. هركدام از علوم اجتماعی وظایف متعددی را دارا هستند. به همین علت با پذیرفتن و تصمیم بر وظیفه، تعریفی از آن علم مشخص
می شود.
روابط عمومی تعاریف متعددی را پذیرفته است. فقط از یك زاویه یعنی ارتباط با سازمان وقتی بررسی می شود تعاریفی متفاوت از هم دیده می شوند.
1-چشم سازمان
2-گوش سازمان
3-زبات سازمان
4-آئینه تمام نمای سازمان
5-وكیل مدافع سازمان
6-تصویر ساز سازمان و...
برای این منظور باید وظایف روابط عمومی شناخته شود، چرا كه در راستای وظایف است كه روابط عمومی تعاریف متعددی مب پذیرد و این واقعیتی است كه باید آن را پذیرفت. باید مطالعه كنیم كه وظیفه اصلی روابط عمومی در موقعیت چیست؟
همچنانكه یك انسان در موقعیت های مختلف قرار می گیرد و در هر موقعیت یكی از وظایف او وظیفه اول است. روابط عمومی هم با توجه به وظیفه اول تعریف می پذیرد و همانطور كه خوراك اطلاعاتی انسان در مواقع مختلف متفاوت است و در
موقعیت های مختلف آمادگی و پذیرش و نیاز به اطلاعات خاصی را دارا است روابط عمومی دارای وظایف و مسئولیت های متنوعی می شود.
مثلا یك مرد در خانه پدر است. وظیفه اول او پدری است و در یك ادراه ممكن است رئیس باشد وظیفه اول او ریاست است در یك تیم فوتبال ممكن است بازیكن باشد وظیفه اول او بازیگری است.
پس با توجه به موقعیت، روابط عمومی یك وظیفه اول می پذیرد و با توجه به وظیفه اول در موقعیت تعریف می شود و این گوناگونی عیب و نقص روابط عمومی نیست، اما باید جهت مشخص و تعاریف تعیین شود.
مطالب حاضر در صدد است مجموعه ای از تعاریف گوناگون را برای بهره وری در آینده گرد هم آورد و در راستای روشن شدن مفهوم روابط عمومی كوشش كند.
تعاریف روباط عمومی
در كتاب چگونه روابط عمومی آمده است:
- مجموعه ارتباط انسانی و فعالیت های اداری در راستای جلوه صحیح كارهای یك فرد خاص یا یك مؤسسه را، اكثرا از طریق وسایل ارتباط جمعی، در اصطلاح نزدیك به نیم قرن اخیر، روابط عمومی می گویند.
- فن ایجاد حسن روابط و تفاهم متقابل بین افراد جامعه با هیئت مدیره مؤسسه است.
- هنری است برای پذیرا شدن این امر به مردم كه آنچه انجام داده ایم صحیح است.
- هنر یافتن ایجاد حسن نیت متقابل است.
كار صحیح برنامه ای است، تؤام با پیگیری به منظور شناساندن مؤسسه.
- آئینه یك مؤسسه است هر چه شفافتر، بهتر.
- فنی است برای كوشش در راه یابی برای پذیرا ساختن هدف و كارها به مردم به راههای گوناگون بر پایه و اساس شناخت جامعه و افكار عمومی با آكاهش كامل از هدف مؤسسه.
دایره المعارف آمریكا روابط عمومی را به طور خلاصه اینگونه تعریف می كند:«یك زمینه فعالیت است مربوط به روابط سازمان های صنعتی، شركت ها، مشاغل، دولت، اتحادیه و یا سایر سازمان ها كه هر یك با مردمی چون كارمندان، مشتریان،
سرمایه داران، تهیه كنندگان كالا، اعضای احزاب سیاسی و یا عامه مردم روبه رو هستند. كارهای روابط عمومی شامل است بر تقویم افكار عمومی، ارزیابی و تفسیر آن بر حسب منافع یك سازمان، شناساندن سازمان به مردم مربوط به خود و همچنین معرفی آن مردم به سازمان. یه این طریق روابط عمومی دو وظیفه داخلی و خارجی
دارد.(2)
همچنین دایره المعارف «وبستر» می نویسد: حسن رابطه و ایجاد حسن نیت بین یك شخص یا یك سازمان با اشخاص و گروه های دیگر یا با جامعه از طریق توزیع مطلب خبر و توسعه رابطه آن با مطالعه و سنجش عكس العمل ها.(3)
روابط عمومی وكیل مدافع مؤسسه در بیرون و مدعی مردم در داخل مؤسسه است.(4)
زندگی اجتماعی انسان نیازهای مختلفی را برایش به وجود آورد كه اجتناب ناپذیر بود. یكی از این نیازها، نیاز به انتقال اطلاعات از فرد در جای بخصوص و به منظور خاص. اگر این عمل دو طرفه صورت نپذیرد زندگی اجتماعی انسان دچار اختلال
می شود.(5)
روابط عمومی همان چیزی است كه اگر درست ساخته شود و به طور اصولی به آن پرداخته شود عنصری اساسی برای به تحقق پیوستن ارزش ها، ایجاد تفاهم متقابل، درك درست از واقعیت های شغلی و تحصیلی، رضایت از زندگی، برقراری نظم اجتماعی و صدها هدف دیگر است.(6)
روابط عمومی در متن است نه در حاشیه و ضرورت است نه لوكس، در خود مدیریت است نه در بیرون آن. پس حق داریم بگوییم هر مدیریتی سزاوار روابط عمومی است كه دارد.(7)
روابط عمومی چشم و گوش مدیریت است.(8)
در آستانه هزاره سوم میلادی، روابط عمومی را فلسفه مدیریت است نه در بیرون آن. پس حق داریم بگوییم هر مدیریتی سزاوار روابط عمومی است كه دارد.(7)
روابط عمومی چشم و گوش مدیریت است.(8)
در آستانه هزاره سوم میلادی، روابط عمومی را فلسفه مدیریت می دانند و مسلم است كه ارزش، اعتبار و اهمیت هر پدیده را باید در فلسفه آن پدیده جستجو كرد(9)
روابط عمومی آیینه تمام نمای یك مؤسسه است.(10)
روابط عمومی كوشش مدبرانه ای است برای ترغیب و تشویق مردم یا نفوذ در افكار آنان به وسیله به كار بردن وسایل ارتباطی برای آنكه مردم نظر خوب نیست به یك مؤسسه داشته باشند و آن را محترم بشمارند«حمایت و پشتیبانی كنند و در فراز و نشیب های در كنار او باقی بمانند.(11)
روابط عمومی ارتباطی دو جانبه بین افكار عمومی و مدیران است.(12)
روابط عمومی فعالیتی است آمیخته از فن و هنر(13)
روابط عمومی هنر است.(14)
در ایران روابط عمومی به قول مؤسس رشته روابط عمومی و غیره است.(15)
روابط عمومی چیزی است كه بستر ارتباط را به وسیله آن باید آماده كنیم.(16)
دكتر یحیی كمالی پور می گوید:«روابط عمومی نوعی مدیریت است كه هدف آن ایجاد رابطه دو جانبه و سازنده در بین اعضای درونی و برونی یك سازمان است.(17)
روابط عمومی ها تصویر ساز سازمان خویش هستند.(18)
روابط عمومی بزرگترین مشاور مدیران سازمان هاست(19)
روابط عمومی تركیبی از علم، هنر و فن است.(20)
دكتر مهدی محسنیان راد: روابط عمومی عبارت است از فعالیت های ارتباطی و تدابیری كه سازمان ها و مؤسسات برای ایجاد و خلق نگرش مطلوب و مقابله با نگرش های مختلف در پیرامون كار خویش دنبال می كنند. بر این اساس، تبلیغات، تنها بخشی از فعالیت های روابط عمومی به شمار می رود(21)
پروفسور حمید مولانا:استاد علوم ارتباطات دانشگاه امریكن واشنگتن آمریكا: روابط عمومی یك نوع تبلیغات است. تبلیغات به صورت خیلی بزرگتر نه به صورت آگهی، آگهی یك رشته فرعی از تبلیغات است.(22)
پروفسور حمید مولانا: روابط عمومی در واقع رابطی لسا بین سازمان ها و مردم و سعی دارد كه اهداف سازمان ها را برای مردم تشریح و از مردم بیشتر خبر گیری كند و عكس العمل آنها را به تصمیم گیران و به سازمان تحویل دهد.(23)
كوشش انجام شده برای نفوذ در افكار عمومی.(24)
داشتن رابطه خوب با دیگران(25)
انجام كار خوب و مفید وبیان و تبلیغ این اقدامات(26)
سلسله اقداماتی برای ایجاد ارتباط و حسن رابطه و تفاهم و آشنایی به منظور جلب همكاری مراجعه كنندگان، مشتری ها و عموم.(27)
تلاش ها و اقدامات آگاهانه و برنامه ریزی شده و سنجیده برای استقرار و كسب تفاهم بین یك سازمان و گروههای مورد نظر آن(28)
علیرضا ظهره وند:« در تعریف روابط عمومی می توان همان جمله معروف پل ارتباطی میان مردم و سازمان یا وزارتخانه را مطرح كرد.(29)
«حاجی سفیدی»:روابط عمومی به عنوان پل ارتباطی بین سازمان ها و دستگاه و همچنین وسیله ارتباطی و دستیابی واحدها و بخش های مختلف درون سازمانی به اهداف و سیاست های یكدیگر و ایجاد همدلی و همسویی و تفاهم بیشتر محسوب می شود.(30)
«علی دارابی» روابط عمومی یك حرفه، یك اندیشه و فكر است. روابط عمومی زبان مؤسسه است كه به سازمان شخصیت می دهد و یا آن را محدود می كند و مسئولان هر سازمان باید روابط عمومی دستگاه خود را پل ارتباطی بین خود و مردم و دریافت كننده اطلاعات از مردم در خصوص دستگاه مربوط به خود بدانند. روابط عمومی خانه مردم و تریبون سازمان است. روابط عمومی كوششی است برای نفوذ در افكار عمومی از طریق كار و عمل قابل قبول و ارتباط دو جانبه. در واقع رواب عمومی عمل مدیریت و فلسفه اجتماعی آن است.(31)
داود زارعیان: روابط عمومی به عنوان آیینه تمام نمای سازمان و شركت های دولتی، وظیفه برقراری ارتباط سالم دو طرفه را با مردم و سازمان عهده دار است. روابط عمومی، پدید آوردن و پروراندن پیوندهای سود بخش و صمیمانه ای است كه سود عمومی برای آشتی دادن و سازگار ساختن جنبه های خاصی از رفتار شخصی یا سازمانی داشته و دارای اثر و معنی اجتماعی است(32)
روابط عمومی عبارت است از فعالیت های ارتباطی و تدابیری كه سازمان ها و مؤسسات برای ایجاد و خلق نگرش مطلوب و مقابله با نگرش های مخالف در پیرامون كار خویش دنبال می كنند(33)
خلاصه ترین و موجز ترین تعریف عبارت از آن است كه روابط عمومی یعنی
«نفوذ در افكار عمومی.»(34)
روابط عمومی رابطی است كه جامعه را از فعالیت های سازمان مطلع و افكار عمومی را «روابط عمومی عبارت است از سلسله اقدامات به منظور ایجاد ارتباط و حسن رابطه، تفاهم و آشنایی به منظور جلب همكاری مراجعه كنندگان، مشتری ها و عموم.(40)
روابط عمومی عبارت است از واسط و میان سازمان و مردم.(41)
«رابطی است كه جامعه را از كم و كیف فعالیت های سازمان و نتایج حاصل از آن مطلع سازد و افكار عمومی را در راه كمك و پشتیبانی معنوی نسبت به اجرای
برنامه های مربوط بسیج می كنند(42)
روابط عمومی اداره، قسمت یا واحدی از سازمان است كه به منظور انعكاس، انتشار و شناساندن فلسفه وجودی هدف و فعالیت های مؤسسه یا سازمان از طریق رابطه منطقی و راستین با مردم فعالیت می كند و نیز منعكس كننده نظرات و افكار مردم درباره دستگاه خود به مدیران سازمان است.(44)
نویسنده كتاب «ماهیت روابط عمومی» در بخش اول این كتاب كه به بیان تعریف روابط عمومی اختصاص دارد چنین می نویسد: بیان تعریفی برای روابط عمومی كار بسیار دشواری است. كسانی كه نسبت به این حرفه جدید علاقمند و بیا به نحوی درباره آن صاحب آگاهی هستند، تعاریف خاصی برای خود دارند. روابط عمومی اشتراك حرفه ای نزدیك به صد هزار نفر انسان است كه وجه مشتركشان شغل و حرفه آنان است و وجه اختلافشان در این است كه تعداد زیادی در میان آنان پیدا نمی شود كه كاملا درباره ماهیت حرفه خود هم عقیده باشند.»(45)
ركس هارلو (rex harlow) كه از پیشقدمان روابط عمومی در جهان است و تألیف گوناگون در این رشته دارد، این تعریف را پیشنهاد می كند:« روابط عمومی عبارت است از دانشی كه به وسیله آن، سازمان ها آگاهانه می كوشند به مسئولیت اجتماعی خویش عمل نمایند تا بتوانند تفاهم و پشتیبانی كسانی را كه برای مؤسسه اهمیت دارند، به دست آورند.(46)
در كتاب ماهیت روابط عمومی كه ذكر آن گذشت نویسنده یكی از تعاریفی را كه بیان در راه كمك به برنامه های مربوط بسیج می كند.(35)
برتراند كانفیلد:« روابط عمومی فلسفه ای اجتماعی مدیریتی است كه مدیران مسئولیت شناس این فلسفه را با كمال صراحت در مقررات و خط مشی خود بیان می كنند و كلیه اقدامات خود را با فلسفه اجتماعی منطبق می سازند، آنگاه كلیه اقدامات و اعمال مؤسسه را كه ناشی از فلسفه اجتماعی مدیریت بوده به اطلاع مردم مورد ارتباط خود می رسانند تا حسن نیت و تفاهم مردم را جلب كنند.(36)
دكتر ركس ال هارلو استاد قدیمی و رهبر حرفه ای روابط عمومی از تجزیه و تحلیل 472 تعریف از روابط عمومی از آغاز قرن بیستم تا كنون تعریف كاربردی و عملیاتی خود را از روابط عمومی در قالب یك وظیفه مدیریتی مطرح ساخته و عنوان كرده است:«روابط عمومی وظیفه مدیریتی و روشن است كه برای ایجاد و نگهداری راهها و خطوط متقابل ارتباط درك، پذیرش و همكاری بین یك سازمان و مردمی كه با آن سروكار دارند، كمك می كند و این مسئله مستلزم داشتن مدیریت مسائل با بحثها و موضوعاتی می باشد كه مدیریت را برای اطلاع داشتن مدیریت مسائل با بحثها و موضوعاتی می باشد كه مدیریت را برای اطلاع داشتن و پاسخگوییی به افكار عمومی تعریف و تأكید می كند. در واقع مسئولیت های مدیریت را برای خدمت به منافع عمومی تعریف و تأكید می كند و یا به مدیریت كمك می كند كه با مسائل و مشكلات پهلو به پهلو باشد و تغییر سیاست ها را به صورت مؤثر به كار گیرد و به عنوان یك سیستم هشدار دهنده  اولیه برای كمك به پیش بینی روند آتی سازمان خدمت كند و تحقیقات و ارتباط سالم و اخلاقی را به عنوان ابزار اصلی به كار برد.(37)
نشریه اخبار روابط عمومی تعریف اینگونه از روابط عمومی ارائه می دهد: روابط عمومی وظیفه ای مدیریتی است كه رفتار مردمی را كه با آن سرو كار دارند ارزیابی می كند. سیاستها و طرز عمل های یك فرد یا سازمان را در ارتباط با منافع عمومی شناسایی و در نهایت برنامه های عملی را طراحی و اجرا می كند تا درك پذیرش عمومی برای سازمان را به دست آورد.(38)
روابط عمومی عبارت است از فعالیتهای ارتباطی و تدابیری كه سازمان ها و مؤسسات برای خلق نگرش مطلوب و مقابله با نگرش های مخالف در پیرامون كار خویش دنبال می كند.(39)
می دارد چنین است: روابط عمومی عبارت است از هنری كه به كمك آن می توان مؤسسه سازمان و فرد را مورد علاقه و احترام كارمندان، مشتری ها و مردمی كه با آن سروكار دارند قرار داد.(47)
روابط عمومی عبارت است ازداشتن رابطه خوب با دیگران.(48)
روابط عمومی هبارت است از:تلاش های یك مؤسسه برای كسب همكاری مردم و گروه های دیگری كه برای آن مؤسسه اهمیت دارند.(49)
روابط عمومی عبارت است از اقدام به كارهایی برای افزایش و تقویت رابطه مردم.(50)
روابط عمومی عبارت است از انجام كار خوب و مفید و بیان و تبلیغ این اقدامات.(51)
روابط عمومی عبارت است از :چشم و گوش سازمان»(52)
كتاب روابط عمومی نوشته آقای دیباج نخستین كتابی است كه در سال 1345، توسط شركت ملی نفت ایران منتشر شد. نویسنده این كتاب در صفحه سوم، این تعریف را پیشنهاد كرده است: روابط عمومی عبارت است از :ایجاد حسن تفاهم و قبول عامه با استفاده از قواعد و اصول علوم اجتماعی.(53)
در كتاب «روابط عمومی»، ترجمه و تألیف آقای دكتر «رضا امینی» در صفحه 14 تعریف زیر نقل قول شده است:
«روابط عمومی كوششی طرح شده برای نفوذ در افكار عمومی از طریق كار و عمل قابل قبول و ارتباط دو جانبه است.(54)
در كتاب مدیریت روابط عمومی «تألیف آقای دكتر» همید نطقی تعاریف گوناگونی نقل شده است، از جمله: روابط عمومی ان دسته از اعمال مدیریت است كه مدیر به دستیاری آن برخورد و رفتار عامه را می سنجد و در نتیجه خط مشی ها و طرز عمل های فرد یا مؤسسه را به صورتی كه متضمن منافع عامه و فرد یا مؤسسه مزبور باشد، تعیین و برنامه عملی و فعالیت (ارتباطی) خود را، به منظور حصول حسن تفاهم و قبول جامعه طرح می كند.(55)
در فرهنگ «علوم اقتصادی» زیر واژه روابط عمومی چنین می خوانیم:«روابط میان افراد یا واحد اقتصادی با یك سازمان دیگر و با مردم.(56)
در گزارش تحقیقی پیرامون روابط عمومی در ایران، در بخش تعریف روابط عمومی، در پرسشنامه ارسالی به روسای روابط عمومی بخش خصوصی و دولتی، پرسشی به این شكل آمده بود، تعریف روابط عمومی چیست؟ بررسی و طبقه بندی پاسخ ها نشان داد كه 70 درصد پاسخ دهندگان چنین تعریفی را پیشنهاد كرده بودند:
«روابط عمومی عبارت است از: سلسله اقداماتی در راستای ایجاد ارتباط و حسن رابطه و تفاهم و آشنائی، به منظور جلب همكاری مراجعه كنندگان، جلب مشتری ها و عموم.»(57)
روابط عمومی عبارت است از واسط و رابطی میان سازمان و مردم، رابطی كه جامعه را از كم و كیف فعالیت های سازمان و نتایج حاصله از آن مطلع می سازد و افكار عمومی را در راه كمك و پشتیبانی معنوی نسبت به اجرای برنامه های مربوط بسیج كند.(58)
رئیس روابط عمومی یك مؤسسه اقتصادی نیز نوشته بود:روابط عمومی عبارت است از تلاش هایی در راستای ایجاد رابطه مفید بین یك مؤسسه و مشتری های آن.(59)
16 درصد رؤسای روابط عمومی در برابر پرسش روابط عمومی چیست؟ چنین نوشته بودند:روابط عمومی درجه نخست، عبارت است از كار و كوشش هایی كه در راستای برقراری ارتباط صحیح و ایجاد حسن نیت و تفاهم با عموم مردم به عمل می آید. در درجه دوم روابط عمومی عبارت است ار تلاش هایی كه برای استقرار ارتباط بین كارمندان بخش های مختلف و كادر اداری و مدیریت به عمل می آید(60)
بخش های مختلف مؤسسه و كارمندان و در خارج بین مؤسسه و افراد و گروه هایی كه برای سازمان اهمیت دارند و همه مردم به طور كلی ارتباط مطلوب برقرار سازد.(61)
8 درصد كارگزاران روابط عمومی تهران نیز این جواب را در برابر پرسش مربوط به
تعریف روابط عمومی نوشته بودند:
«روابط عمومی عبارت است از چشم و گوش و زبان یك سازمان»(62)
رئیس روابط عمومی یك سازمان تربیتی تهران كه به پرسشنامه تحقیقی پاسخ داده بود، در مقابل پرسش، تعریف روابط عمومی چیست؟ نوشته بود روابط عمومی اداره، قسمت یا واحدی از سازمان كه برای انعكاس و انتشار و شناسیدن فلسفه وجودی، هدف فعالیت های مؤسسه یاسازمان از طریق رابطه منطقی و راستین با مردم فعالیت می كند و نیز منعكس كننده نظرات و افكار مردم درباره سازمان به مدیران است.(63)
انجمن روابط عمومی انگلیس:«روابط عمومی عبارت است از تلاش ها و اقداماتی آگاهانه، برنامه ریزی شده و سنجیده به منظور استقرار و كسب تفاهم متقابل بین یك سازمان و گروه های مورد نظر آن سازمان. این تعریف از سوی اكثر انجمن های روابط عمومی كشورهای مشترك المنافع پذیرفته شده است.(64)
انجمن روابط عمومی دانمارك:«روابط عمومی عبارت است از تلاشهای مستمر و منطبق با روشهای علمی و عملی كه مدیریت سازمان های بخش خصوصی و دولتی به منظور ایجاد تفاهم و پیدایش حسن علاقمندی و تحصیل پشتیبانی گروههایی كه سازمان با آن سروكار دارند و یا فكر می كنند در آینده سروكار خواهند داشت، به عمل می آورد.(65)
انجمن روابط عمومی آلمان:«روابط عمومی عبارت است از تلاش های آگاهانه و قانونی به منظور تفاهم و استقرار اعتماد و شناخت متقابل با عموم كه بر اساس تحقیق
علمی و عملی صحیح و مستمر میسر است.(66)
تعریف انجمن جهانی روابط عمومی:انجمن جهانی روابط عمومی در ماه می 1960، تعریف زیرا را برای روابط عمومی تدوین و تصویب كرد. همین تعریف در نشست سال 1987 مكزیكو، مورد تأئید قرار گرفت.
روابط عمومی بخشی از وظایف مدیریت سازمان است. عملی است ممتد، مداوم و طرح ریزی شده كه از طریق آن افراد و سازمان ها می كوشند تا تفاهم و پشتیبانی كسانی را كه با آنها سروكار دارند به دست آورند.(67)
روابط عمومی عبارت است از ابلاغ اطلاعات واقعی مؤسسه به مخاطبان ذیربط و كسب نظرات آنان به منظور ایجاد حسن تفاهم.(68)
اسكات ام كاتلیپ صاحبنظر روابط عمومی در جهان:روابط عمومی، ادراه كردن وظایف، شناسایی و ایجاد، حفظ و نگهداری روابط مطلوب و برجسته بین سازمان و جامعه است، جامعه ای كه توفیق و ناكامی یك سازمان به آن وابسته است.(69)
فرهنگ وبستر می نویسد:عمل ایجاد زمینه درك عامه از فرد، مؤسسه یا نهاد و ترغیب آنان برای داشتن حسن نیت نسبت به آن، همچنین درك و حسن نیت عامه نسبت به فرد، مؤسسه و یا نهاد.(70)
پروفسور بایرون كولیستان:«روابط عمومی، كوشش مدیران برای ترغیب مردم یا نفوذ در افكار آنان از طریق كاربرد وسایل ارتباطی است تا آنكه مردم نظر خوب نسبت به یك مؤسسه داشته باشند و آن را محترم شمارند و حمایت و پشتیبانی كنند و در فراز و
نشیب ها در كنار آن باقی بمانند.(71)
جامعه انجمن روابط عمومی: روابط عمومی به جامعه پیچیده و جمع گرای كمك
می كند كه به تصمیمات و وظیفه اش در مشاركت در درك مقابل بین گروه ها و مؤسسه ها به صورت مؤثرتر دست یابد و در راستای هماهنگ كردن عموم با
سیاست های مردمی كمك كند.(72)
كنگره جهانی روابط عمومی در سال 1987 در مكزیكو:روابط عمومی كاربردی عبارت است از هنر و دانش اجتماعی تجزیه و تحلیلی گرایش ها، پیش بینی آثار آنها، مشورت با رؤسای مؤسسات و تهیه و اجرای برنامه های عملی كه هم در راستای منافع مؤسسه و هم همگان باشد.(73)
انجمن روابط عمومی امریكا:روابط عمومی كوششی برای تأثیر گذاری و ایجاد تغییر در افكار عمومی از طریق نظارت، تحقیق و ارزیابی اطلاعات و فرایندهای است.(74)
ادوارد برنیز یكی از بنیانگذاران رشته روابط عمومی: روابط عمومی عبارت است از دست دادن اطلاعات به مردم و انجام تلاش های ترغیبی به منظور تغییر گرایش ها و رفتار مردم و كوشش برای همبسته ساختن نگرش ها و اثدامات یك مؤسسه با مخاطبان خود و متقابلا نگرش ها و اقدامات مخاطبان با مؤسسه.(75)
جان كارستن:«روابط عمومی ارتباط قانع كننده و از روی نقشه برای تأثیرگذاری بر گروهی از مردم است كه معنی و مقصدی در تأثیر به آن وجود داشته باشد.(76)
«همچنین آن دسته از اعمال مدیریت است كه مدیر به دستیاری آن برخورد و رفتار
عامه را می سنجد و در نتیجه خط مشی ها و طرز عمل های فرد یا مؤسسه را به صورتی كه متضمن منافع عامه، و فرد و یا مؤسسه مزبور باشد، نعیین و برنامه عمل و فعالیت ارتباطی خود را به منظور حصول حسن تفاهم حصول حسن تفاهم و قبول جامعه مطرح می كند.(77)
رابرت اسكار كارلسون:«روابط عمومی، فعالیت های اطلاعاتی و خط مشی هایی است كه سازمان های مختلف با توسل به آنها درصدد ایجاد نگرش های مطلوب نسبت به خود و كارشان و همچنین مبارزه با نگرش های مخالف هستند.(78)
اسكات ام كاتلیپ و آلن اچ سنتر در كتاب روابط عمومی مؤثر:«روتبط عمومی عبارت است از انقال و تجزیه و تحلیل اطلاعات و نظرات مدیریت مؤسسه به مخاطبان آن و انتقال تجزیه و تحلیل اطلاعات و نظریات این گرو ها به مدیریت به منظور ایجاد همسویی و هماهنگی در علایق و منافع.(79)
نشریه اخبار روابط عمومی:«روابط عمومی عمل مدیریت است كه به وسیله آن افراد جامعه مورد سنجش قرار می گیرند و روش كار و طرز عمل یك فرد یا یك مؤسسه با مصلحت عمومی منطبق می شود و برنامه ای برای جلب تفاهم و مقبولیت عامه به موقع به اجرا گذاشته می شود.(80)
روابط عمومی آینه تمام نمای یك مؤسسه است.
روابط عمومی عبارت است از رفتار خوب توأم با گزارش خوب است.
روابط عمومی شمای اجتماعی و یك نظام ارتباطی و دائمی هر سازمان است كه
راهبردها و تاكتیك های سازمان را برای جوامع مخاطب و نگرش ها و توقعات جوامع مخاطب را برای سازمان ترجمه می كند.
روابط عمومی عبارت است از ایجاد حسن تفاهم و قبول عامه با استفاده از قواعد و اصول علوم اجتماعی و اطلاع بر افكار عمومی و سنجش و ارزیابی آن.
روابط عمومی عبارت است از: چشم و گوش و زبان سازمان.
روابط عمومی عبارت است از اقدام به كارهایی برای افزایش و تقویت رابطه با مردم.
روابط عمومی عبارت، مدیریت ارتباط میان یك سازمان و همگان هایی است كه با آن سروكار دارند(81)
لانگ و هازلتون:روابط عمومی كاركرد ارتباطی مدیریت است كه از طریق آن
با محیط خود سازگار می شوند، آن را اصلاح می كنند و تغییر می دهند یا آن را حفظ می كنند تا به اهداف سازمانی دست یابند.(82)
یكی از صاحبنظران، 95 تعریف برای روابط عمومی ذكر كرده كه تقریبا تمام آنها با همدیگر متفاوت است و هركدام یك بعد جدیدی را تبیین می كنند، همچنین(میتز برگ) مهمترین نقش مدیران را نقش اطلاعاتی و ارتباطی می داند و در یك كلام ارتباطات را به منزله خونی كه در رگهای سازمان جریان دارد تعریف می كند و تعبیر من از روابط عمومی این است كه روابط عمومی رگ مشترك بین جامعه و سازمان است.(83)
تعاریفی را در مورد روابط عمومی مطرح می كنند از جمله این كه:«روابط عمومی
كوششی است برای نفوذ در افكار عمومی از طریق كار و عمل صحیح و قابل قبول..»
در تعریفی دیگر از روابط عمومی می گویند:روابط عمومی كوششی آگاهانه، برنامه ریزی شده و مستمر برای ایجاد و حفظ حسن افاهم بین یك مؤسسه و مردم است(. و در تعریف سوم آمده است:(روابط عمومی ان دست از اعمال مدیریت است كه بوسیله آن افراد جامعه مورد سنجش قرار می گیرند و روش كار و طرز عمل یك فرد یا یك مؤسسه با مصلحت عمومی منطبق می گردد.(84)
خاروق محمد رئیس روابط عومی سازمان اوپك: روابط عمومی تركیبی از علم، هنر و فن است.(85)
روابط عمومی عبارت است از دانشی كه توسط یك سازمان به كار گرفته می شود و توسط این دانش سازمان ها آگاهانه می كوشد كه به مسئولیت اجتماعی خویش وقوف حاصل كنند و بدان جامه عمل بپوشاند.(86)

موقعیت ها و وطایف روابط عمومی
به طور كلی با بررسی اجمالی بر تعاریف مطرح شده می توان آنها را در شش گروه قرار داد:
الف:روابط عمومی هنر است، علم است، فن است.
ب:روابط عمومی آیینه تمام نمای سازمان و جایگاه دریافت و انتقال اطلاعات است.
ج:روابط عمومی وظیفه تبلیغ، ترغیب، تشویق و نفوذ در افكار عمومی را بر عهده دارد.
د:روابط عمومی پل ارتباطی مردم و سازمان و جایگاه دریافت و انتقال اطلاعات است.
ه:ایجاد حسن تفاهم، حسن رابطه متقابل وظیفه اصلی روابط عمومی است.
و:روابط عمومی اعمال مدیریت، فلسفه مدیریت، فلسفه اجتماعی مدیریت، مشاور مدیریت و كاركرد ارتباطی مدیریت است.
با توجه به آنچه گذشت می بینیم كه هیچكدام از تعاریف كامل نیستند و به نظر
می رسد می توان برای روابط عمومی در موقعیت های متفاوت، وظایف متفاوتی ترسیم كرد كه در اولویت قرار می گیند و آن را وظیفه اول روابط عمومی در یك موقعیت خاص، می نامیم و به همین مناسبت جدولی را به طور پیشنهاد ترسیم
می كنیم، اگر چه مطمئنا این جدول نه كامل است و نه مطلق، به طور مثال در جامعه مدنی وظیفه اول روابط عمومی مشاركت است پس روابط عمومی عبارت است از ایجاد روحیه مشاركت عمومی نویسنده به طور خلاصه معتقد است:
- فلسفه روابط عمومی مردمداری است.
- هدف روابط عمومی ایجاد، حفظ و تداوم تفاهم است.
- عمل روابط عمومی ایجاد، حفظ و تداوم ارتباط است.
- وظیفه روابط عمومی اطلاع رسانی و پاسخگویی است.
و تعریف روابط عمومی، ایجاد، حفظ و تداوم تفاهم بین سازمان و مخاطبان است.
در لزتباط با جدول موقعیت و وطایف روابط عمومی می توانیم موضوعات مختلف و جدی تر بیندیشیم. امید است پژوهشگران عزیز در این راه موفق باشند.
موقعیت ارتباطی    وظیفه اول    تعریف    ویژگیهای كارشناس روابط عمومی
جامعه مدنی    مشاركت    ایجاد روحیه مشاركت عمومی حسن رابطه متقابل    پاسخگو
سازمان    اطلاع رسانی    گوش و زبان سازمان    قانون مندی
ارتباطات مردمی    ایجاد ارتباط    پل ارتباطی مردم و سازمان    ارتباط گر
تبلیغات    نفوذ در افكار    تبلیغ غیر مستقیم    هنرمند
رسانه ها    انتقال صحیح اطلاعات    جایگاه دریافت و انتقال اطلاعات    اهل قلم
اخلاق    دوستیابی    مكانی است برای یافتن دوستان بیشتر    منظم، متبسم، و متواضع

اكنون لازم است روابط عمومی، مهارتهای خود گشودگی و شنود مؤثر را آموخته و برای دستیابی به تفاهم و همدلی از طریق گفتگوی چهره به چهره تلاش كند.
 
نتیجه گیری
این مطلب نه كامل است و نه جامع اما در پی این مطالب است كه یادآوری كند اگر روابط عمومی مأموریت «ایجاد، حفظ و تداوم ارتباط و تفاهم» را پیگیری می كند و رسالت رسانه ها ماهیتا چیز دیگری است در دنیایی است در دنیایی كه سوء تفاهمات بیشماری ایجاد شده است چه باید كرد؟
نویسنده بر این باور است كه بالطبع ویژگیهای تكنولوژیكی و ساختارهای سیاسی اطلاع رسانی و پاسخگویی مهمترین مأموریت های روابط عمومی در دنیای كنونی است و بر این موضوع تاكید دارد كه اكنون مهمترین مشكل متخصان ارتباطات در برقراری ارتباط این است كه بتواند مفهومی مشابه به آن معنایی كه مورد نظرشان است را متجلی سازند.(6) و برای اینكه بتوانند به مفهوم مشابه و نقاط اشتراك بیشتری برای كسب تفاهم برسند بایستی به گفتگو و ارتباطات چهره به چهره روی آورند.
همچنین تاكید است كه در عصر جهانی شدن هر انسان است اما هر انسانی فقط یك انسان است و بایستی در این جهان همزبان به سوی عمدلی حركت كرد و اختلافات و تفاوتهای باقی مانده را كمرنگ ساخت و به بحران «معنا و هویت» پایان داد.
 
دانش و تكنولوژی در ارتباطات :
آشنایی و دستیابی به آخرین تكنولوژیهای ارتباطات و اطلاع رسانی امروزه برای هر فردی و هر سازمانی از الزامات و دلیل اصلی توفیق است.
روابط عمومی ها نیز در دنیای ارتباطات بایستی برای سهولت و سرعت اطلاع رسانی و برقراری ارتباط و پاسخگویی از آخرین پدیده های فن آوری بهره گیرند.
«مردمداری» و «دهكده جهانی» دو واژه ای است كه بر اساس آن نوشتن این مطلب آغاز شده است. «مردمداری» شاید از اولین، متداول، متداول ترین و پرمعناترین عنوانهایی است كه بر روابط عمومی نهاده اند و «دهكده جهانی» نظریه معروف اندیشمند كانادایی مك لوهان است كه بر مبنای این دیدگاه رسانه ها و به ویژه تلویزیون آن چنان تأثیری بر روابط انسانهای روی زمین می گذراند كه همگی از حال و احوال هم مطلع شده و چنان متصور شده است كه انسانها در یك دهكده زندگی
می كنند.
بدون شك تكنولوژی ارتباطات بر روابط، برخوردها و تأثیر پذیری مردم تأثیرات شگرفی گذاشته است به طوری كه دنیایی كه ما در آم زندگی می كنیم به دنیای ارتباطات معروف است به این معنا كه تكنولوژی ارتباطات نقش عمده ای در جهانی كه آدمی آفریده است «نه جهانی كه خدا آفریده است» بازی می كند و آن را به
جامعه ای اطلاعاتی مبدل ساخته است و اكنون 85 درصد دانشمند و محققان تمامی اعصار در عصر حاضر زندگی می كنند و 90 درصدی از تمامی دانش و اطلاعات طول
تاریخ بشر در عصر ما تولید شده است.
در دنیای پرهیاهوی ارتباطات، روابط عمومی چه نقشی ایفا می كند و برای شناخت این دنیا چه كمك و یاری می تواند برای مردم به انجام برساند و چگونه می تواند به ساكنان این دهكده یاری برساند تا همدیگر را بیشتر بشناسند و با هم بهتر زندگی كنند.

مراحل تكامل ارتباطات انسانی
اندیشمندان بسیاری به این فكر كرده اند كه در طول تاریخ آدمیان چگونه با یكدیگر ارتباط برقرار می كرده اند و این ارتباطات چه  تغییرات و تحولاتی داشته است و از چه ابزاری استفاده می شده است.