توضیحات

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی و شناخت موشک های كروز CRUISE دارای 60 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی و شناخت موشک های كروز CRUISE  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

موشكهای كروز CRUISE
كلمه انگلیسی  CRUISE در فارسی به مفهوم سفر دریایی و گشت زنی می باشد. وقتی این كلمه همراه با موشك به كار می رود، طبق نظر كارشناسان كنترل تسلیحات، جنگ افزارهای با كلاهك هسته ای (حداكثر برد 500 الی 600 كیلومتر) را شامل می شوند.
ویژگیهای موشك كروز
موشك كروز دارای چهار ویژگی زیر است :
1) موشك در طبقات پایین جو (30 كیلومتر با 10000 پا) از نیروی برا ( LIFT ) ایرودینامیكی استفاده می كند.
2) در حین پرواز قادر به تغییر مسیر و ارتفاع بوده و می تواند به دفعات این كار را تكرار كند.
3) بردی بیشتر از 50 كیلومتر دارد.
4) در یك پرواز عادی یكسره، موشك در تمام مسیر هدایت شده و حامل انواع مختلفی از سرجنگی است.
با تعریف فوق، موشكهای كروز، امروزه طیف گسترده ای از موشكها- ( نظیر استیكس  روسی، كرم ابریشم چینی، اگزوست  فرانسه و هارپون  امریكا) را در بر می گیرد. موشكهای كروز معمولا از تكنولوژی هواپیما استفاده می كنند و دارای كلاهك مشابه، كوچكتر و ارزانتر ار موشكهای بالستیك هستند. به كارگیری سیستمهای ناوبری و هدایت پیشرفته دقیق نظیر GPS باعث شده تا نسبت به موشكهای بالستیك دقت بیشتری را دارا بوده و به همین دلیل از توسعه و تولید بیشتری نیز برخوردار باشند.
از نظر قدمت، سلاح المانی DOODIL BUGS V1 اولین كروز عملیاتی است كه در سال 1994 علیه انگلیس به كار گرفته شد. DOODIL BUGS V1 با 70 درصد ناكامی از موفقیت نسبی برخوردار بودند. پرواز مستقیم و سرعت كم این موشك باعث می شود كه درجه اسیب پذیری و ضایعات ان بیشتر شود. و همچنین به وسیله رادارهای دشمن كشف، رهگیری و توسط هواپیماهایی كه سرعت بیشتری را دارند، مورد هدف قرار بگیرند.
بعد از جنگ جهانی دوم هر دو بلوك شرق و غرب دستیابی به موشكهای دور پرواز همراه با انعطاف پذیری بیشتر را دنبال كردند تا اینكه در سال 1970 پیشرفتهایی در میكروالكترونیك، كامپیوتر و موتورهای توربوفن كوچك حاصل شد. بهره گیری از این دو پدیده، تكنولوژی ساخت موشكهای كروز امروزی را امكان پذیر كرده است.
این موشكهای در واقع مشابه یك هواپیمای بدون خلبان، در همه مراحل پرواز دارای هدایت است. موشكهای كروزی كه امروزه در دسترس هستند دارای انواع پرتابی از زمین پایه ، هواپرتابی یا هواپایه ، دریاپایه یا دریاپرتابی ، با برد 600 الی 2500 كیلومتر هستند.
نكته مهم در مورد موشك كروز این است كه این موشك- به دلیل اینكه برای رسیدن به هدف با سرعت كمتر از یك  ماخ حركت می كند- به ساعتها پرواز نیاز دارد. با این وضعیت با توجه به هدایت اینرسی اولیه این امكان وجود دارد كه موشك صدها متر از مسیر منحرف شود. زیرا اگر چه با هدایت از این نوع اینرسی، امكان انحراف برای موشكی كه دهها دقیقه پرواز میكند كم است، ولی برای موشكی كه ساعتها باید ادامه طریق دهد، این هدایت مناسب نیست. برای رفع عیب باید نوعی تصحیح در مسیر انجام شود تا در عمل مكمل هدایت اصلی ان باشد.
روش هدایت موشك كروز
غیر از سیستم هدایت اینرسی، امروزه از روشهای دیگر نیز در سیستمهای هدایت كروز استفاده می شود، این روشها عبارتند از :
1) سیستم انطباق متقابل پشت سرهم جغرافیایی  
این سیستم براساس اطلاعات دقیق توپوگرافی از زمین هدف استوار است. در این روش، محوطه ای از سطح زمین به طول 10 كیلومتر و به عرض 2 كیلومتر به مربع های یك صد متری تقسیم و ارتفاع متوسط در هر كدام از انها را مشخص و به صورت ماتریكس ( 2000 رقم مختلف و هر رقم مخصوص مربع خاصی از زمین مورد نظر) به صورت عددی  به حافظه كامپیوتر وارد می شود. موشك وقتی به محوطه مورد نظر رسید، ارقام اندازه گیری شده را با ارقام ارسالی از موشك، در حافظه مقایسه می كند و با توجه به نتیجه مقایسه، موقعیت محل شناسایی شده و دستور بعدی را از طریق دستگاه محاسبه، به سیستم كنترل اتوماتیك صادر می كند. بررسیهای بعدی در زمانی كه موشك به هدف نزدیك می شود، انجام می گیرد و سرانجام انتخاب مسیر می شود. در موشكهای كروز دریاپایه اولین و بزرگترین بررسی بلافاصله پس از عبور موشك از دریا و رسیدن به خشكی انجام می شود.
موشكهای موجود امكان ذخیره 20 نقشه در حافظه خود را دارند. این روش هدایت برای زمین هایی كه از عوارض و ناهمواریهای زیاد برخوردارند، مناسب می باشد.
2) سیستم CDS 
گیرنده ماهواره ای موجود در موشك، كشتی، ایستگاه زمینی متحرك یا ثابت با دریافت فركانسهای حاوی اطلاعات ماهواره ای ( 3 یا 4 ماهواره ) موجود در مدار زمین و انجام محاسبات، موقعیت مكانی را محاسبه و تعیین می كند.
برای سهولت دستیابی به ماهواره های مورد نیاز در هر لحظه و هر نقطه از زمین, تعداد34 ماهواره به این منظور پرتاب شده است. با این وضعیت امكان تعیین موقعیت در هر لحظه و نقطه زمین فراهم است. این سیستم بخصوص برای مسیرهای دریایی مناسب می باشد.
شكل 24 :
شكل 25 :
شكل 26 :
شكل 27 :
4) سیستم DSMAC  
این هدایت مخصوص بخش پایانی مسیر موشك است. تصمیم گیری در این روش مقایسه تصاویر تلویزیونی محلهای مورد نظر و مقایسه ان با تصاویر اصلی از قبل گرفته شده به صورت اطلاعات عددی استوار است. در این سیستم، پس از انجام عمل مقایسه و تطبیق، موشك موقعیت خود را تعیین و پس از محاسبه انحراف مسیر و انجام اصلاحات، سرانجام موشك به فاصله 10 متری، خود را به هدف می رساند. نكته مهم در این روش، توان مقایسه تصاویر بی شمار با تصویر حقیقی است و مقایسه كننده های تصویری ان قادر به مقایسه 10000 پیكسل نوری در چندین ثانیه هستند.
5) توصیف
چنانچه محوطه ای كه موشك كروز از ان پرواز می كند، عاری از تجهیزات پدافندی و عملیات خصمانه باشد، این موشك مسیر خود را در ارتفاع 5000 یا 10000 پایی ادامه می دهد. در صورت برخورد به فضای محافظت شده، كروز ارتفاع خود را كم می كند و به 50 الی 300 پا تقلیل می دهد. ارتفاع حقیقی در این حالت به تندی و شیب و همچنین زیاد بودن عوارض زمین بستگی دارد.
كنترل موشك از طریق سطوح ایرودینامیكی ان انجام می شود. از این نظر همانطوری كه قبلا اشاره شد موشك كروز شبیه هواپیمای بدون خلبان است.
اغلب موشكهای كروز از جایگاه و محلهای استقرار خود با استفاده از بوستر سوخت جامد، پرتاب می شوند و بعد از روشن شدن موتور توربوفن هوازی، بوستر جدا و تنها موتور اصلی باعث رانش ان به جلو می شود.
از نظر توسعه كروز، هر دو نوع هواپایه و دریاپایه همزمان و به موازات هم، در سال 1972 شروع شده است. اولین پرتاب كروز از زیردریایی SLCM   در سال 1976 انجام شد.
علی رغم اینكه رقابتی بین هواپرتابی ( ALCM ) و دریاپرتابی ( SLCM ) وجود داشت، به علت پی گیری و تأكید نیروی دریایی، مدلهای دریایی زودتر و در سال 1983 وارد خدمت شد.
نكته قابل ذكر، این است موشك یا هواپیمایی كه از ارتفاع بالا پرواز می كند، سوخت كمتری مصرف و برد آنها بیشتر میشود و وقتی به دلایلی كه بیان شد موشك در ارتفاع پایین تری پرواز می كند برد آن كمتر می شود.

 

انواع موشك كروز
انواع مختلفی از موشك كروز تاكنون معرفی شده كه به قرار زیر  می باشد :
موشك BGM-199A TLAM-N  
این نوع موشك مجهز به سرجنگی هسته ای W80-0200KT است و برای حمله به اهداف استراتژیك زمینی طراحی شده است. از هدایت اینرسی همراه با هدایت DSMAC در بخش پایانی برخوردار است.
موشك BGM-109B/TASM  
یك نوع موشك ضد كشتی كه جرم سرجنگی آن 55/454 كیلوگرم ( حاوی مواد منفجره شدید ) است. این موشكها از سیستم هدایت بهسازی شده هارپون در بخش میانی و هدایت اینرسی همراه با آشیانه یاب راداری فعال ( UPW-23 ) در بخش نهایی استفاده می كنند.
موشك BGM-109C TLAMC 
سرجنگی این موشك نیز مشابه BGM109B حاوی 55/454 كیلوگرم مواد منفجره شدیدالانفجار است و برای هدف گیری اهداف زمینی طراحی شده است. این مدلهای كروز از هدایت اینرسی همراه با سیستم تركام برخوردار است.
موشك TLAMDBGM-109D  
این موشك علیه افراد و نیز اهداف زرهی سبك طراحی شده است. سرجنگی آن از نوع لت و پاری- برای افراد- و شكل دار- برای اهداف زرهی- است.
موشك TASMBGM-109E 
این موشك ضد كشتی بوده و سرجنگی آن حاوی مواد منفجره شدیدالانفجار، (مشابه موشك BGM-109B ) است و سرجنگی آن به امواج الكترومغناطیسی ( امواج راداری و مخابراتی ) حساس است.
موشك BGM-109F TAAM 
این موشك مشابه موشك BGM-109D  می باشد. سرجنگی آن برای حمله به پایگاههای هوایی و تسهیلات هواپیماها طراحی شده است.
موشك BGM-109G 
در این موشك از سرجنگی هسته ای W84  استفاده شده است.
موشك ABM-109C 
موشكی هوا به زمین كه دارای برد متوسط است. این موشك مخصوص هواپیماهای نیروی دریایی بوده و سرجنگی آن به جرم 120 كیلوگرم حاوی مواد انفجاری شدید می باشد.
موشك AGM109H MRASM 
نوعی موشك كروز هواپرتابی است كه از توان لازم جهت نفوذ در فضای اهداف محافظت شده برخوردار می باشد.
موشك AGM109 TASM 
نوعی موشك كروز هواپرتابی است و برای اهداف سطحی دریایی طراحی شده است. جرم مواد انفجاری، سرجنگی و كلاهك آن 120 كیلوگرم می باشد.
موشك AGM-109J MRASM  
این نوع موشك دارای مهمات خاص بوده و مخصوص نیروی دریایی است.
موشك MRASMAGM-109L 
این نوع موشك حاوی نوع خاصی از مهمات به جرم 120 كیلوگرم است كه برای نیروی دریایی ساخته شده است.
بحث بر روی موشكهای كروز، در پیمان INF بین آمریكا و روسیه مطرح بوده و تحت پیمان مذكور، تنها مجوز تولید 880 فروند كروز سرجنگی هسته ای برای آمریكا داده شده است. برد این موشكها نیز در سطح 450 كیلومتر محدود شده است.

 

موشكهای كروز دریاپایه
این موشكها با علامت SLCM كه علامت اختصاری عبارات SUBMARINE LAUNCH CRUISE MISSILE به مفهوم موشكهایی كه از واحدهای سطحی دریایی و زیردریایی قابل پرتاب هستند، نشان داده می شوند. موشكهای كروز دریاپایه شامل انواع C,D, B و BGM-109A می باشد كه در دو مدل تاكتیكی و استراتژیكی نیز موجود می باشند.
این نوع  موشكها با نظارت و مدیریت فرماندهی هوادریای امریكا از طریق وزارت دفاع و توسط شركت و شركتهای مختلف- نظیر، موسسه تحقیقات آتلانتیك، موسسه تحقیقات انرژی، شركت لیتون، مك دونالد داگلاس و جنرال دینامیك- ساخته شده اند. موشكهای كروز دریاپایه به ترتیب TLAM-C در ماه مارس 1988 ، TLAM-D در ماه اگوست همان سال و TLAM-N با سرجنگی هسته ای در سال 1994 وارد خدمت شده و امریكا در نظر دارد ضمن بهسازی، ظرفیت تولید این موشك را كماكان حفظ كند.
پیشران اولیه موشك را موتور توربوفن ( TURBOFAN ) مدل F107-WR103 ویلیامز كه توان تولید نیروی آن در شرایط استاتیك و كناردریا 5/4 كیلونیوتن است، تشكیل می دهد. پیشران مدلهای اولیه F107-W4-400 با قدرت تولید 97/2 كیلونیوتن یا 600 پوند به F107-WR-402  تغییر یافته است. انواع موشك دریاپایه از بوستر سوخت جامد MK106   كه 62/32 كیلونیوتن تر است ایجاد می كند، استفاده می كند. مدلهای دیگر بوستر پیشنهادی، بوستر MK106  است كه به وسیله موسسه تكنولوژی شیمی ارائه شده است. جرم بوستر 73/153 كیلوگرم، طول آن 1/66 سانتی متر و قطر آن 3/48 سانتی متر (19 اینچ) می باشد. استفاده از مدلهای پیشرفته MK111-0 كه دستیابی به آن در سال 1983 میسر شده، مد نظر نیروی دریایی می باشد. سوخت موتور اصلی F107  بنزین JP-9 است.
شكل 28 :

 

هدایت و كنترل موشكهای كروز دریاپایه
هدایت و كنترل این موشكها را TERAINS كه علامت اختصاری TERCOM ASSISTED INERTIAL NAVIGATION SYSTEM به مفهوم هدایت اینرسی همراه با سیستم تركام ( خواندن نقشه) تشكیل می دهد. به كارگیری دو سیستم همراه با هم، باعث تشخیص دقیق موقعیت صحیح هدف به وسیله موشك و ادامه مسیر به دنبال آن می شود. جرم این مجموعه 37 كیلوگرم ( 4/81 پوند ) است. در انواع TLAM ، مدلهای BGM109A (هسته ای یا معمولی) زمانی كه دقت زیاد مورد نظر باشد، از سیستم هدایت نهایی DSMAC نیز استفاده میشود. این مجموعه را رادار ارتفاع یاب هانی ول  و رموس   همراهی می كند. در انواع موشكهای ضد كشتی به جای سیستم هدایتی تركام از GPS  همراه با سیستمهای هدایت هوشیار نظیربمبهای هوشیار و T. O. A  استفاده می شود. همچنین از هدایت پیشرفته هارپون نیز در این نوع كروز استفاده می شود. مدلهای مختلف این كروزها از سرجنگی های متنوعی بشرح جدول زیر استفاده می كنند :
كلاهك (WARHEAD)    نوع ( TYPE )     علامت DISIGNATION
سرجنگی هسته ای W80-0    مخصوص اهداف زمینی TOAM-N     BGM-109-A
سرجنگی معمولی به جرم 55/454 كیلوگرم    ضد كشتی TASM    BGM-109B
سرجنگی معمولی به جرم 55/454 كیلوگرم    مخصوص اهداف زمینی TLAM-C    BGM-109C
حاوی مهمات مخصوص CBU-871 و BLU-97/B     مخصوص اهداف زمینی TLAM-D    BGM-109D
موشكهایی كه از زیر دریا پرتاب می شوند از مقرهای اژدر به قطر 54 سانتی متر ( 26/21 اینچ ) برای روانه سازی استفاده می كنند. نیروی دریایی انتظار دارد از سكوهای كپسولی عمودی وستینگهاوس VCLS    سفارش ساخت آن نیز به شركت وستینگهاوس داده شده است. علاوه بر آن، سكو و مقر نگهدارنده ( VCLS  ) از نوع ( ARMORD BOX LAUNCH ) نیز جهت نگهداری و پرتاب موشك طراحی شده است.
برابر گزارشهایی گسترش موشكهای B, C, D و BGM-109 A در واحدهای دریایی بشرح جدولهای زیر گسترش داده شده اند.
جدول شماره (1)
تعداد موشك / لانچر    سطوح روانه( PI, ARFORM )    ناوشكن( DEST ROYER )
24    29    DDG-51 BRUKE
8    8    DD-963 SPRUANDE
45    4    DD-963
8-4    7    DD-963

جدول شماره (2)
تعداد موشك /لانچر    سطوح روانه PLARFORM     علامت(SUBMARINE )
VLS 12-8    5    SSN-21 SEA WOLF
TORPEDO 8    39    SSN-637 STRUGEON
TORPEDO 8    1    SSN-685 LIPSCOM B
TORPEDO 8    1    SSN-611 BARWAL
VLS 12-8    35    SSM-688 LOS ANGELESS
TORPEDO 8    31    SSN-688 LOS ANGELESS
جدول شماره (3)
تعداد موشك/ لانچر    سطوح روانه(PLARFORM )    رزمناو(BATTELE SHIP )
ABL 32    4    B-B61 MISSOURI CRUISER گشت دریایی
16    4    CGN-39 MISSOURI
24    22    CG47- CRUISER

 

هر موشك كروز توانایی ضبط نقشه دیجیتالی را از منطقه پروازی دراد. ارتفاع پرواز موشك در نقاط كوهستانی 100 متر، در سطح زمین 50 متر و در سطح دریا 20 متر است. زمان آماده سازی موشك جهت پرواز 30 دقیقه است كه 25 دقیقه آن جهت آماده سازی جایروسكوپ موشك و 5 دقیقه آن برای مسلح كردن محفظه های اژدر زیر دریایی های اتمی است. از محدودیت های این موشك زمان پرتاب، تولید صدای زیاد و ایجاد تلاطم و حباب بیش از حد بر روی سطح آب (حدود 5 دقیقه) می باشد كه این امر باعث شناسایی محل پرتاب موشك و زیردریایی می شود.
كروزهای SLBM تاكتیكی دارای برد 450 كیلومتر بوده و از هدایت شبیه سیستم هدایت هارپون پیشرفته با رادار هدف جو و هدف یاب برخوردار می باشد كه مخصوص 50 كیلومتر آخر پرواز آن است. در طول پرواز، اطلاعاتی به وسیله هلیكوپتر، یا واحد پرتاب كننده آن و یا هواپیما به موشك داده می شود.
براساس مندرجات كتاب میسل فوركست  منتشر شده در سال 1991 ، تعداد 2276 فروند كروز دریاپایه ( به انضمام انواع تحقیقاتی ) تا سال 1991 تولید شده  است. میزان سفارشهای نیروی دریایی امریكا از انواع  مختلف این موشك 3994 فروند بوده و تعداد 1000 فروند نیز به خلیج فارس حمل شده است. از تعداد 1000 فروند موشك ارسالی به خلیج فارس، تعداد 291 فروند انواع كروز دریاپایه (مدلهای C  و  D) در جنگ خلیج فارس علیه عراق استفاده شده است. موشكهای فوق، به همراه تعدادی از این موشكها كه امریكا روزهای سوم و چهارم سپتامبر 1996- به بهانه تصرف شهر كرد نشین اربیل عراق به وسیله نیروهای عراقی- به سوی اهدافی كه گفته می شد مراكز فرماندهی، رادار و سكوهای هوایی عراق( 29 فروند در روز اول و 17 فروند در روز دوم ) هستند كه كه در مجموع 327 فروند را شامل می شد.
براساس سال مالی 1988 قیمت هر فروند كروز دریاپایه برابر 1619422 دلار می باشد، با در نظر گرفتن مبلغ مزبور و احتساب حمل و نقل و نگهداری موشك در خلیج فارس بهای كروز دریاپایه پرتابی امریكا به عراق در خلیج فارس مبلغی حدود 7/1 میلیون دلار را شامل می شود. این مبلغ، پولی است كه عربستان و شیخ نشین های خلیج فارس برای تنبیه كسی باید بپردازند، كه در مدت 8 سال حمله عراق به ایران اسلامی، پشتیبان آن بودند.
مشخصات و ابعاد موشك دریاپایه BGM-109B
طول موشك 610 سانتی متر، قطر 73/52 سانتی متر، جرم موشك با بوستر 55/1454 كیلوگرم، پهنای بال، 35/265 سانتی متر، سرعت 885 كیلومتر در ساعت، ارتفاع هجومی 10 الی 250 متر، برد 465 كیلومتر، خطای دایره ای (CEP ) 62/7 سانتی متر، طول موشك (بدون بوستر) 555 سانتی متر، برد هسته ای موشك كروز 2500 كیلومتر، برد معمولی اهداف زمینی 2/1111 كیلومتر.
سیستمهای هدایت موشك برابر گزارشها چنان دقیق هستند كه در برد 2500 كیلومتر خطای دایره ای 10 متر را تأمین می كنند. این مسأله اهمیت این موشكها را از نظر نظامی و سیاسی بیشتر می كند. كماكان این موشكها در حال بهسازی هستند.
موشكهای كروز هواپایه یا هواپرتابی (ALCM ) 
 علامت مشخصه این نوع كروز (هواپرتابی ) AGM86 A/B است. این نوع موشك هوا به زمین، مخصوص هدفهای استراتژیك و به وسیله هواپیماهای استراتژیك B-52/G/H و  FB-111 و B-1B حمل و پرتاب است. هر هواپیمای B-52G قادر به حمل 12 فروند از این نوع موشك در زیر بالهای خود است. این هواپیما می تواند، 8 فروند موشك دیگر را در لانچرهای مربوطه حمل كند.
توسعه سیستم از طریق وزارت دفاع امریكا و مدیریت نیروی هوایی توسط شركتهای بوبینگ، هامیلتون، لیتون و مك دانل داگلاس در دهه 1970 شروع شد. دو مدل  مختلف (B  و A  ) از این موشك تولید شده است. تولید مدلA  ، در مراحل اولیه متوقف شد ولی تولید نوع B  آن  ادامه  داشته و  هنوز در خدمت نیرروی هو.ایی می باشد. در دهه 1980 مدل دیگری به نام مدل C  با سر جنگی معمولی تولید و این مدل درعملیات توفان صحرا علیه عراق بكار گرفته شد. این موشك دارای موتور ویلیامز F107-VR-101  توربوفن دو قلو با 7/2 كیلونیوتن نیرو (در آزمایش استاتیك) بود ولی بعدها موتور F107- 103   با توان تولید 5/4 كیلونیوتن نیرو برای این موشك منظور شد.
هدایت موشك متشكل از سیستم اینرسی با علامت LN30 ساخت كارخانه های لیتون و تركام است كه به صورت مكمل اینرسی عمل می كند و مجموعا 37 كیلوگرم جرم دارد. مدل C   موشك با

برای دریافت اینجا کلیک کنید

سوالات و نظرات شما

برچسب ها

سایت پروژه word, دانلود پروژه word, سایت پروژه, پروژه دات کام,
Copyright © 2014 nacu.ir
 
Clicky