ایجاد نانوساختارهای اکسید تیتانیم به روشهای الکترواسپری و غوطهوری بر روی سطح ایمپلنت تیتانیمی به منظور بهبود خواص زیستسازگاری آن

توضیحات

 ایجاد نانوساختارهای اکسید تیتانیم به روشهای الکترواسپری و غوطهوری بر روی سطح ایمپلنت تیتانیمی به منظور بهبود خواص زیستسازگاری آن دارای 25 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ایجاد نانوساختارهای اکسید تیتانیم به روشهای الکترواسپری و غوطهوری بر روی سطح ایمپلنت تیتانیمی به منظور بهبود خواص زیستسازگاری آن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ایجاد نانوساختارهای اکسید تیتانیم به روشهای الکترواسپری و غوطهوری بر روی سطح ایمپلنت تیتانیمی به منظور بهبود خواص زیستسازگاری آن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ایجاد نانوساختارهای اکسید تیتانیم به روشهای الکترواسپری و غوطهوری بر روی سطح ایمپلنت تیتانیمی به منظور بهبود خواص زیستسازگاری آن :

چکیده مقاله:

تیتانیم و آلیاژهای آن به دلیل سبکی، خواص مکانیکی و بیولوژیکی که دارند، متداولترین فلزات مورد استفاده در ساخت ایمپلنتهای ارتوپدی به شمار میروند. دو چالش عمده ایمپلنتهای تیتانیمی، یکی عفونت و دیگری عدم چسبندگی آنها به استخوان مجاور و درنتیجه شل شدگی ) loosening ( ایمپلنت است. تاکنون روشهای متنوعی برای بهبود این ویژگیهای از طریق اصلاح سطح تیتانیم صورت گرفته است که تغییر توپوگرافی سطح بهویژه ایجاد نانوساختار یکی از آنهاست. در این تحقیق از دو روش برای ایجاد نانوساختارهای اکسید تیتانیم در سطح تیتانیم استفاده شده است. این دو روش عبارتند از الکترواسپری و غوطهوری، که اساس هردوروش بر پایه استفاده از محلولی حاوی نمک تیتانیم و پلیمر حامل )پلی وینیل پیرولیدون( میباشد. در روش اول محلول تهیه شده، با استفاده از دستگاه الکتروریسی بر روی سطح تیتانیم اسپری گردیده و در روش دوم نمونههای تیتانیمی در محلول مذکور غوطهورگشتند. نمونهها در مرحله بعد در کوره پیرولیز شدند. سپس با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی) SEM (، نانوساختارهای ایجاد شده بر رویسطح تیتانیم به هر دو روش الکترواسپری و غوطهوری مشاهده، بررسی و مقایسه شدند. فاکتور آبدوستی، که ارتباط مستقیمی با چسبندگی سلولی دارد، با اندازهگیری زاویه تماس قطره آب بررسی گردید. همچنین برای تعیین میزان زیستفعالی سطح و بررسی شکیل ساختار استخوانی بر روی آن، از غوطهوری نمونهها در مایع شبیهسازی شده بدن) SBF ( استفاده شد. نتایج نشان داد که تیتانیوم هایاصلاح شده با هر دو روش نسبت به نوع اصلاح نشده، بهبود زیست فعالی را نشان دادهاند. با انتخاب پارامترهای بهینه میتوان از این روش به منظور اصلاح سطح تیتانیم برای کاربردهای ارتوپدی استفاده نمود.

برای دریافت اینجا کلیک کنید