مقاله بررسی نتایج درمان جراحی شکستگی های داخل مفصلی دیستال استخوان بازو (بررسی 46 بیمار)

توضیحات

  مقاله بررسی نتایج درمان جراحی شکستگی های داخل مفصلی دیستال استخوان بازو (بررسی 46 بیمار) دارای 26 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی نتایج درمان جراحی شکستگی های داخل مفصلی دیستال استخوان بازو (بررسی 46 بیمار)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی نتایج درمان جراحی شکستگی های داخل مفصلی دیستال استخوان بازو (بررسی 46 بیمار)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی نتایج درمان جراحی شکستگی های داخل مفصلی دیستال استخوان بازو (بررسی 46 بیمار) :

مقاله بررسی نتایج درمان جراحی شکستگی های داخل مفصلی دیستال استخوان بازو (بررسی 46 بیمار) که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در مهر 1388 در علوم پزشكی رازی (مجله دانشگاه علوم پزشكی ایران) از صفحه 45 تا 64 منتشر شده است.
نام: بررسی نتایج درمان جراحی شکستگی های داخل مفصلی دیستال استخوان بازو (بررسی 46 بیمار)
این مقاله دارای 20 صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله دیستال هومروس
مقاله شکستگی داخل مفصلی
مقاله استئوتومی اوله کرانون

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: شکستگی های داخل مفصلی دیستال هومروس در بزرگسالان به عنوان یکی از جنجالی ترین بحث های جراحان ارتوپدی در آمده است. بی نظمی های کوچک در سطح مفصلی آرنج معمولا سبب از دست رفتن عملکرد مفصل می شود. این عارضه را با جراحی باز دقیق همراه با فیکساسیون محکم می توان کاهش داد. تکنیک جراحی خلفی به همراه استئوتومی اوله کرانون و فیکساسیون توسط دو Plate طرفی به عنوان شیوه استاندارد جراحی این نوع شکستگی ها به خصوص در تیپ های C آن می باشد. هدف اصلی این مطالعه بررسی نتایج درمان جراحی شکستگی های داخل مفصلی دیستال هومروس می باشد.
روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی – مقطعی 46 بیمار (18 مونث و 28 مذکر) با میانگین سنی 3122 سال را که مبتلا به شکستگی داخل مفصلی دیستال هومروس (12 مورد C1،17 مورد C2 و 17 مورد C3) بودند، تحت بررسی قرار گرفتند. این بیماران از سال 1380 تا 1384 تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند. کلیه بیماران با تکنیک خلفی به همراه استئوتومی اوله کرانون جراحی شده بودند. فیکساسیون داخلی یا با استفاده از دو Plateیا با استفاده از یک Plate و یا با استفاده از Screw بوده است. متغیرهای اندازه گیری شده به عنوان برونداد (Outcome) عبارت بودند از: درد بیمار پس از جراحی، دامنه حرکت، توانایی انجام فعالیت های روزمره قبلی، بروز عفونت ها، بروز اختلالات حسی – حرکتی در اعصاب، بروز اختلال در جوش خوردن، بروز سفتی در مفصل آرنج، بروز استئوآرتریت، بروز ناپایداری و نیاز به فیکساسیون مجدد و بروز بورسیت راجعه. در آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS از فراوانی و درصد فراوانی جهت توصیف داده ها استفاده شد. از آزمون های آماری Kendall و تست دقیق فیشر نیز استفاده شد. سطح معنی داری p<0.05 درنظر گرفته شده است.
یافته ها: در 16 بیمار (%348) پس از جراحی درد وجود نداشت. درد خفیف در 17 بیمار (%37)، درد متوسط در 11 بیمار (%239) و درد شدید تنها در 2 بیمار (%43) گزارش شده بود. دامنه حرکت (Range of motion-ROM) پس از درمان در 24 بیمار (%522) بیش از 100 درجه، در 18 بیمار 50 (%391) تا 100 درجه و در 4 بیمار (%87) کمتر از 50 درجه بود. توانایی انجام فعالیت های روزمره قبلی پس از درمان در 14 بیمار (%304) کاملا مانند قبل، در 26 بیمار (%565) نسبتا مانند قبل و در 6 بیمار (%13) فعالیت کاهش یافته بود. تنها 2 بیمار (%43) دچار عفونت های سطحی شدند و هیچ بیماری به عفونت عمقی دچار نشد. همچنین تنها در 2 بیمار (%43) اختلالات حسی – حرکتی در عصب اولنار دیده شد. فقط 3 بیمار (%65) به عارضه عدم جوش خوردن استخوان مبتلا شدند.
نتیجه گیری: ترمیم جراحی شکستگی داخل مفصلی دیستال هومروس (به خصوص با تکنیک خلفی همراه با استئوتومی اوله کرانون به دلیل دید مناسب، ارزیابی روتین عصب اولنار و (Rigid Internal Fixation) یک روش موثر می باشد که سبب بازتوانی زودرس بیمار می گردد.

برای دریافت اینجا کلیک کنید